Pijnlijke voorweeën

Gisterenavond net voor ML thuis kwam merkte ik dat mijn buik behoorlijk gespannen was, zelfs lichtelijk pijnlijk. Ik haalde mijn schouders op en bedacht me dat ik na een mislukt weekendje weg (Een wigwam is geen aanrader met een hoogzwangere buik, een boomlange man en een actieve puber.) 2 drukke dagen had gehad, lichtelijk gedreven door nesteldrang, en lichtelijk door schuldgevoel (ML doet enorm veel voor me naast zijn werk en zat er na het weekend ook even doorheen) had ik meerdere wassen gedraaid, gevouwen, wat opgeruimd en schoongemaakt, enkele baby-meubels in elkaar gezet, was met het openbaar vervoer naar de bekkentherapeut geweest en had wat administratieve zaken geregeld.
Echter de harde buiken/buikkrampen werden duidelijker en heftiger gedurende de avond. Probeerde op mijn zij te liggen met een kussen tussen mijn knieën en het leek iets te zakken, alleen kreeg ik toen druk op mijn vagina, en een zeurderige pijn aan de binnenkant van mijn dijen. Na anderhalf uur liggen vond ik het welletjes en probeerde nog heel even te zitten wilde wat fris drinken en dan richting bed. Zodra ik echter recht overeind kwam was de buikkramp weer volledig terug. Dus ziekenhuis gebeld, Schoonmamma gebeld om op te komen passen en .... HELP wat een beproeving, het leek wel een 3de wereld-kliniekje. Allereerst kreeg ik te horen: 'Oh bent u er nu al? uw kamer is nog niet klaar. Weet u wat, gebruikt u deze kamer maar even.' Deze kamer leek op het eerste gezicht een gewone verloskamer. Maar uit het toilet werd een schoonmaakkarretje gehaald met de lege vuilniszakken al klaar in de ringen gespannen en midden in de kamer gezet, zodat ik naar de wc kon want ze wilden een urine sample. Na mijn toilet-gang wilde ik mijn handen wassen, dat lukte, alleen klapte het plaatje met rode en blauwe stip van de kraan bij aanraking. Toen ze het ctg wilden aansluiten konden ze de baby-hartslag wel horen niet registreren. Ze besloten een echo te maken om te zien waar ze de meter op mijn buik moesten duwen voor een goede registratie, maar kregen het echo-apparaat pas na 6 pogingen aan de praat. Plek gevonden ... registratie wilde nog niet ... of ML dan even dat ding wilde vasthouden zodat hij het deed (Niet meldend dat hij dus een uur dat ding moest vasthouden dan.) de meter voor weeën-activiteit stond diagonaal op mij buik mijn buik met 1 rand rakend en de andere kant 1 cm boven mijn huid. (Weet dan ook niet of dat ding ook maar iets geregistreerd heeft buiten die 5 tellen dat ik hem even recht hield en hij ineens zo omhoog schoot dat ik hem van schrik weer losliet.)
Na een uurtje was mijn buik eigenlijk weer reltief rustig (Eigenlijk al vanaf het moment dat ze me over de tel. hadden gemeld dat ik spullen voor de nacht moest meenemen ... ik schoot in de stress had nog 1 'wee' en mijn buik kalmeerde tot het punt harde buik zonder pijn.) Ik kreeg te horen dat de dokter vond dat het hartfilmpje er goed uit zag (kon die man dat vanuit zijn kantoor helemaal beoordelen?) en mocht gaan, als ik weer een keer twijfelde moest ik gelijk bellen. .....

Nou zou je denken dat ik vandaag rustig aan gedaan heb ..... Maar wilde ineens mijn vluchtkoffertje helemaal klaar hebben (vreemd he?) En kreeg een telefoontje dat mijn 15 jarige dochter bij gym keihard van de kast gevallen was recht op haar arm (Gelukkig niks gebroken naar het schijnt. alleen een beetje gekneusd.) ... dus ipv. op haar te kunnen leunen moest zij bij alles even geholpen worden ...... En ik wil alles hier zo graag een beetje netjes hebben eer ML weer thuis komt vanavond. ....

tja ... ik denk dus, rechttrekken met de franse slag en dan maar gaan zitten zo.