Hoe snel kan je bevallen

Mijn eerste bevalling 21 jaar geleden, begon met gebroken vliezen wordt ik gewekt om 05:30, we gaan na een rustig ontbijt richting het ziekenhuis, de weeën, wat zijn weeën ze doen helemaal geen zeer.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis rond 09:00 uur. Krijg ik een infuus om de weeën op te wekken.
Rond 11:00 beginnen dan toch die omschreven weeën en die doen wel zeer.
Om 13:00 komt de dienstdoende gynaecoloog een onderzoek verrichten en constateert 5 cm ontsluiting.
Hij verlaat de kamer en zegt rond 17:00 heb jij je kindje.
Maar mijn kindje lag precies 35 minuten later gezond en wel in mijn armen.

Mijn tweede bevalling ik ben in de avond moeier dan normaal, en geef er ook lekker aan toe, beentjes omhoog en video in de recorder, om middennacht lig ik op bed, buiten is het volle maan, ik heb pijn in me buik ( de bekende zogenaamde menstruatie kramp ) een plaspoging levert het verliezen van de slijmprop op. Met dit verlies neemt ook de hevigheid van de weeën aan, rond 03:00 vertrek ik richting ziekenhuis om 03:30 constateert de gynaecoloog 4 cm, ik zei nog ga maar hollen die komt er zo aan.
Ik klim op het verlosbed, ze breekt me vliezen en joey wordt dan binnen 20 minuten geboren het is dan 04:24.

De derde waar met een zwangerschapsduur van 32/4 de vliezen spontaan breken in de nacht van Vrijdag op Zaterdag , dus rijden we ook richting ziekenhuis, er zijn geen actieve weeën, het lijken meer op de ongemakkelijke harde buiken, we worden opgenomen in het ziekenhuis, de baby is nog erg jong in de zwangerschap en iederen dag is er 1 gewonnen, Dinsdag de 26e de 2 verjaardag van de broer van de baby, wordt na een middag dutje en ontzettende vervelende aambei die is geklapt volgens de zuster, Roberto vanuit het niks geboren, waar ik dacht nog oefenweeën te hebben, staat het hoofdje van de baby, en moeten we met een vogelvlucht naar de verloskamer waar hij met 3 persweeën wordt geboren.

De vierde die het mooi en tevreden had in de premie A buikhuis nog wel weken had willen blijven zitten, maar ik zo rond en vol van het vocht bent, dat zelfs een stoep me te hoog is. Wordt door de cardioloog besloten in te leiden, de baby is ingedaald, en we hebben al 2 cm ontsluiting, en de slijmprop was ik al een dag of 11 geleden verloren. Dus eigenlijk is alles in de starthouding, alleen heeft de kleine buikbewoner het nog veel te mooi in haar premie A woning.
We moeten ons om 08:00 de andere dag melden, om 09:00 zitten alle naalden/infusen op hun plek, en de antibiotica loopt al, de weeën worden rustig op gebouwd, tot 11:00 stellen die weeën niet echt heel veel voor, en hebben manlief en ik nog dikke lol, doordat me vliezen gebroken zijn, en bij iedere harde buik me dekje kletsnat is, loopt manlief met een groot pak dekjes in het rond, en verschoont deze continu, met de baby mutsjes in zijn hand, de mini luiers die hij bekijkt die in de kasjes liggen, en de rubber handschoenen vermaken we ons prima, de verloskundige komt binnen, en constateert bij onderzoek 4 cm, ik ben verbaast, hoe kom ik aan die twee, niet van de hevige weeën, met deze weeën hang je gewoon de was nog op, en doe je boodschappen in het dorp.
Ze laat me op me zij leggen, en stopt me onder de kussens, oeps het is nu 11:40 de weeën nemen ineens in volle vaart aan, de ene heb ik nog niet verwerkt of de andere komt al op.
Ik neem een diepe hap lucht en kan nog net uitbrengen dat manlief de zuster maar moet oppiepen de baby komt eraan, de oplettende arts had dit al gezien en kwam binnen, ik wordt op me rug gerold, en na 4 pers weeën ligt onze dochter op me borst.

36/5 weken.
Morgen gaan we om half 8 richting UMCG, Deze rit 60 km is, maar meer dan een dik uur rijden, ivm met alle vertragen die we in Groningen mogen ontvangen, dan uiteraard een parkeerplek zoeken, wat al met al de reis een goede dikke 1,5 uur in beslag zal nemen.

Toch ben ik wat zenuwachtig voor dit bezoek, omdat we vorige week hebben besproken dat het verstandig zal zijn, indien mogelijk de bevalling in te leiden, om een A7 bevalling mogelijk te voorkomen, en ik op tijd de benodigde medicatie kan toegediend krijgen, want weet je wat het is, de baby mag gevoelsmatig nog wel blijven zitten, uiteraard zal ik de mindere kwaaltjes, zoals het vocht en de slapenloze nachten niet missen, maar het getrappel en het bijzondere wat je toch heb als je zwanger ben, zal ik hierna nooit meer zelf beleven, en dat gevoel wil ik eigenlijk wel levenslang dragen.
Maar ik maak me toch wel zorgen over de reële kans op een A7 bevalling, en om nou met me benen wijd op de vluchtstrook te liggen, dat idee trekt me niet zo aan.

Al met al is het verstandig om de vinger aan de pols te houden en de bevalling in te leiden.
Waar we morgen met de artsen over zullen gaan praten, uiteraard lijkt het me van belang dat er enig voorbereiding wel al plaats heeft gevonden, de baby ligt goed, en het hoofdje ligt vast en ingedaald, maar ontsluiting kan ik met een vijfde bevalling echt niet van buiten kan voelen.
Dus het blijft voor mij net zo verrassing hoe ver de voorbereiding is morgen.
En uiteraard kan de beslissing van vele dingen afhangen..

Ook is de mogelijkheid dat ik moet blijven mocht ik ontsluiting zal hebben van dien aard, dat het onverantwoord is om mij weer weg te sturen, hopelijk zal dit niet zo zijn, want dat houdt in dat mijn zwangerschap abrupt zal zijn afgelopen, en daarmee heb ik een dubbel gevoel.

Nou meiden tot morgen