Het moet even hoor

Het moet even hoor

Sorry dames ik moet even klagen, simpel omdat ik gewoon ontzettend baal.

Ik baal omdat ik niet slaap in de nacht, weliswaar niet meer dan vier uren over de gehele nacht in etappes, ik voel de energie en de krach uit me lopen, de volgende morgen ben ik tegen de tijd dat het elf uur in de ochtend is, totaal van de kaart.

Mijn ochtend begint al met uit bed te stappen, en in een geweldig hoestbui gevolgd kokhalzen, meestal ben ik te laat bij de w.c met het gevolg dat ik gelijk mezelf kan omkleden of douchen omdat door het hoesten en kokhalzen ik me urine niet kan ophouden, ( hoofdje drukt tegen de blaas )

Onderwijl roept onze 2,5 jarige dochter vrolijk uit haar bedje dat ze wakker is, en ik raap mezelf bij elkaar en loop de trap weer op, om wederom kokhalzend haar kamer deur open te doen, waar 2 blauwe ogen me met verbazing aan zitten te kijken.

Eenmaal beneden is het theewater wel gekookt, en zet ik voor ons een bakje thee, en plof ik op de bank, met een gevoel van een kater door dat intense hoesten/kokhalzen, en de kleine buikbewoner meld zich gelijk met vrolijk getrappel in me buik.

Nou even bijkomen, totdat ik weer opsta, op mijn schouder zit een duveltje die me toefluistert gaat dit wel goed ?

Op Woensdag zit onze dochter sinds de tweede week op de peuterspeelzaal en ik breng haar daar dan ook lopend heen, het is maar een paar honderd meter, onderweg wordt ik gepest door een aanval van kokhalzen die ik met alle macht probeer onder controle te houden.

Als ik na 30 min het huis weer instapt, kan ik het niet meer onder controle houden en de hoestbui/kokhalzen overlaad me in alle geweld, en wederom loopt de urine langs me benen.

Ik voel me vreselijk !!

Ik val dan zittend in slaap op de bank, en na een half uur wordt ik dan wakker omdat Roberto me wakker maakt om Shania van school te halen, voel dat me batterij voor even is opgeladen, tegen de tijd dat het middag wordt, voel ik me meestal weer goed, kan dan wat boodschappen doen, en een stukje wandelen of even op bezoek bij familie en vrienden.

Zo gaat het nu dan al de hele week, ik lijk wel net weer zwanger…

Uiteraard zijn de harde buiken in volle oornaad aanwezig, dat kan ook niet anders dan met zoveel geweld die ontstaat van het hoesten en kokhalzen.

De nacht van Donderdag op Vrijdag, de Donderdag avond ben ik heel moe, en gaan we mooi op tijd naar bed, ik pak me leesboek, om nog wat regels te lezen, val blijkbaar met boek op schoot in slaap, alleen na een half uur ben ik weer wakker, me blaas voelt vol aan, dus ga plassen het resultaat hooguit een espresso kopje vol Hmm schiet niet op dus.

De slaap is eruit, ik lig dus maar wat in het donker te staren, doe het licht weer aan, om verder te lezen in het boek, zo ga ik de hele nacht door, wakker, plassen, kokhalzen, lezen, slapen en weer opnieuw.

Ik voel me ineens misselijk… ik krijg het gevoel niet weg en de hele nacht blijf ik misselijk.

Me benen voelen mega onrustig ik zou bijna wel willen schoppen, om het vele vocht uit mijn benen te krijgen, uiteraard kan ik hiervoor niks anders doen dan zoals ik al lig, met de benen omhoog.

Het is vijf uur ik ben blijkbaar in slaapgevallen en een golf van misselijkheid haalt me hier bruut uit.

Ik vlieg uit bed, omdat ik voel dat er een kokhalsbui aankomt, en ik een volle blaas heb, ik probeer met alle macht het bed urine vrij te houden, dit lukt me ook, omdat ik een emmer naast me bed heb gezet, waar ik gelijk op kan zitten, ik kokhals en plas tegelijkertijd.

Om 8 ben ik weer wakker om de zelfde reden, de tranen lopen over me wangen van het brute kokhalzen waar bijna lijkt ik niet meer op kan houden, me maag is leeg en enkel gal is wat er opkomt.

Eenmaal beneden gekomen, herhaalt het ritueel zich, ik baal er zo ontzettend van.

Ik pak me thee ga op de bank zitten en meet me bloeddruk met enige onzekerheid, als me bovendruk nu te hoog is, dan moet ik bellen met het u.m.c.g wat tot een ziekenhuisopname kan leiden.

Me bloeddruk is 118/87 heel normaal dus,enkel me hartslag is wat hoger 87.

As Dinsdag moet ik op controle zowel bij cardioloog dan al bij de gynaecoloog, ik moet wel bekennen, dat ik hem toch een klein beetje knijp hiervoor !! We moeten officieel nog 8 weken dus minimaal 5/6 weken, en hopelijk mag ik dit wel thuis uitzitten.

Nou meiden bedankt voor het luisteren naar me klaagzang, moest het even kwijt. en in allereerlijkheid wenste ik nu 4 weken verder te mogen zijn..........