door een vraag van een BB collega heb ik alles is papier gezet en kom tot het volgende verhaal.
ja op latere leeftijd mamma worden is iets van deze tijd, meestal is de reden eerst het werk en dan het gezin !!
mits natuurlijk ook mogelijk, dat het simpel gewoon niet wil lukken, of ivm met persoonlijk sfeer.
mijn eigen verhaal is als volgt, op mijn 19e werd ik dus voor het eerst mamma van een zoon die al bijna 21 jaar wordt, na 6 jaar kreeg ik onze tweede zoon, en twee jaar exact ho dato onze 3e zoon. dus voor mijn 27e was het hok gevuld met mannen.
na 12 jaar onstond er een scheiding, en leerde ik vijf jaar later mijn huidige partner kennen, die eerste instantie geen kinderwens had en ook niet wilde trouwen.
Het gezinsleven beviel blijkbaar want bij het gesprek voor stelirisatie aan mijn kant, kwamen er twijfels, en na overleg gingen we toch een kindje van ons samen wensen, zij melde haar komst binnen twee maanden na besluit. shania in december 2006 ons gezin verrijken, na het geweldige eerste jaar met shania, kwam er ook een trouwerij, en twijfels wel of geen broertje of zusje voor shania en haar broers.
na vele gedachten te hebben laten gaan, vele gesprekken te hebben gevoerd besloten we toch te proberen om te kijken of ons nog een wondertje gegund zou zijn.
mede ook omdat ik me realiseer dat shania over 5 jaar toch wel een hele lege eettafel zou aanschouwen na dan inmiddels 7 jaren in de hectie van een groot gezin te zijn geweest, het nest zou dan leegraken...
Dan zou een broertje of zusje toch enige plek kunnen vullen, was een grote reden, daarbij als ik naar mijn man kijkt dan wens ik alle kinderen van de wereld ZO'n pappa.
Ja dat krijg je idd te maken met de risico die wij als 35+ met ons meebrengen... natuurlijk speelt dit menig keer door je hoofd, wat als.... je bevalt van een bijzonder kindje ! wat voor invloed heeft dat in je huidige gezin.
Een nekplooi is immers enkel een kansberekening, dus niets wat zekerheid biedt. VTof VP biedt meer zekerheid, toch heb ik gekozen voor enkel de nekplooi meting combi, toen deze goed was, heb ik alles laten rusten, en ga ik er vanuit dat dit kleine wondertje op welke manier of welke wijze heel welkom is in ons gezin.
Enkel door mijn aangeboren hartafwijking krijg ik 20/33 weken screening om de kijken naar de aanleg van functie hart en diverse, dit biedt een beetje zekerheid over de gezondheid fitaal van de kleine.
tot nu toe zijn deze onderzoeken positief afgerond.
en gaan we nu aftellen van 10 tot 0 weken.
tevens willen ik sowieso benoemen welke test of hoe je wel of niet kiest voor een test dat dit een eigen keuze is, en niet aan mij is hier commantaar over te hebben, het is immers een eigen leven,lichaam en reden waarvoor iemand over gaat tot een keuze.
en vergeet niet dat ook al ijn alle testen goed, het alsnog mis kan gaan, door bv zuurstof gebrek bij de geboorte ofzo, maar als we ons hiermee gaan bezig houden kunnen we wel stoppen met kinderwensen......
en daar zijn we op BB nog niet aan toe...
reacties (0)