Kerst met verdriet

Heb er even over nagedacht of ik dit blog zou schrijven, maar toch wil het verhaal graag kwijt.

het waren geen enkele dagen die IK hier naar uit had gekeken Maar bijna een mensen leven lang.

Een kerst met mijn pa en mijn zus

Verheugd om na 40 jaar, misschien wel de laatste kerst gezien de leeftijd en met name de gezondheid van pa Piet te vieren, om een ideaal beeld te vormen, gezamenlijk onder de kerstboom te zitten.

Voor ieder of met name voor vele van ons is dat een normale zaak, kerst met pappa en mamma te vieren, of met je broers en zus dan zijn dit altijd even de momenten dat je blij bent met elkaar en de fouten die gemaakt zijn even te vergeten, en nog mooier te vergeven.

voor deze familie zit een samenzijn er niet in, deze familie is uitelkaar gerukt, omdat de baby (mijn zus )niet is ingeënt, omdat de ouders van de baby te dronken waren om naast de overige blije pappa of mamma*s te zitten totdat de baby geënt kan worden, dus ga je als ouder je roes uitslapen, als de baby dan geveld wordt door polio dan doe je het weg, om het na 12 jaar zomaar weer te confronteren met een happy samenzijn, en geef je levenslang het kind de schuld van god mag weten waarvan.

40 jaar lang hadden we uitgekeken naar dit halve samen zijn, waarin we zoals je dit mooi noemt, het hoerenjong (zoals hij mijn broer noemt )niet bij deze samenzijn is, dit jongentje die je bijna dood heb geslagen omdat hij niet reageerde op 10 jarige leeftijd, omdat je te dronken was tot enig besef, en ik me iedere minuut van dag steeds voor de geest haal dat dit zelfde gedrag plaatste omdat wij niet juichte, toen je ons met een lijf vol drank, keer op keer vertelde over de spots die aangingen, en dat je door een andere vent je tepels liet betasten. misschien zijn we nu groot genoeg, om voor ons gedrag niet lichamelijk mishandeld te worden, des te groter is de mishandeling geestelijk.

40 jaar lang heb ik je verdedigd tegenover mensen die je uit huis heb geplaatst omdat ze niet voldeden aa jou wensen, de moeder van deze kinderen zodanig gespoeld heb, dat wij nooit een liefhebbende mamma hebben gekend.
je huidige partner die jou eeuwige verhalen op de verkeerde momenten bevestigd met ja of nee, en als hij toevallig gekozen heeft voor het verkeerde antwoord, deze man een pak slaag mag ontvangen.

40 jaar lang heb ik alle ellende verstopt achter de leuke verhalen, waar we met zijn alle zo mogelijk om kunnen lachen, 40 jaar lang heb ik me zoveel dingen afgevraagd, die ik nooit heb durven vragen.

we zijn 40 jaar verder en je bent geen klote veranderd je bent een galbak eerste klas, een klasse die jij benoemd uit het bestaan uit mishandeling, drankmisbruik, dominantie en alles staat in het prachtige licht van je kroonluchters aan het plafond.
je heb hele levens verwoest, je moest je schamen, je dochters die ondanks het verdriet, de angst die er altijd was, de verkeerde keuze*s die zijn gemaakt uit het gebrek aan het beter weten.

40 jaar verder ga jij maar in je mooi pak, je angstige partner die je onder de duim heb, aan iedereen vertellen wat een rot kinderen jij heb, die jou zomaar hebben uitgenodigd ondanks alles, en je toch een nieuwe kans hebben willen geven, omdat ieder mens die verdient.

en met die ontzettende luxe die jij bent gewend bleef je tot vier uur in de middag op 1e kerstdag op je kamer zitten, en hield je partner gevangen in jou gestoorde gedachte, om je eigen kinderen en schoonfamilie te laten zitten, en je als een klein kind te gedragen, lieve zus onze luxe is misschien ietsje anders, en niet bedekt met een toneel voorstelling, maar god wat ben ik dankbaar dat wij onze eigen luxe luxe leven, met onze prachtige geliefde (schoonfamilie) en kinderen hebben.

ons kleine wonder zal zijn opa nooit leren kennen..

DRANK MAAR MEER KAPOT DAN JE LIEF IS.....................................