Tranen en gevoel van mislukking.

Hier zit ik dan,
Ik wou beginnen met schrijven, maar dit ging niet.
Had mijn playlist aangezet en eerste wat er op kwam was iets wat mij heel diep raakte.
De tranen wilde niet stoppen met rollen. Heb mijn man van zolder moeten roepen, want had even iemand nodig om mij te troosten.
Ik had al een paar dagen last van wat bloed verlies.

 

Maar nu dikke stolsels en diaree en krampen... Dus ik weet hoelaat het is.

 

 

Ik zou eigenlijk op dag 24 zitten en rond dag 28 NOD. Maar helaas.
Morgen de Poli bellen en vragen hoe we nu verder moeten.
Ben enorm teleurgesteld in mijn eigen lichaam, dat we waarschijnlijk nu het medische traject in moeten.
Heb in het verre verleden ook last van depressies gehad. En dan met zo moment als dit hoor ik het duistere stemmetje ineens spreken wat voor een mislukkeling ik ben. En dat dit nooit zal lukken. En de angst dat ik mijn man nooit een kind kan geven.
Gelukkig is mijn man het licht in de duisternis voor mij geweest. En hij is zeker de rots in de branding. Want wat er ook is hij staat voor mij klaar.
Afgelopen weekend ook een rot weekend gehad, Ruzie met mijn vader. Dus ook veel stress en zondag was het moederdag, viel mij ook spontaan zwaarder dan verwacht. 

We zullen het allemaal wel zien wat er allemaal gaat komen. Vind het heel spannend en ben bang voor wat er uit komt. Voornamelijk ontwetendheid en angst.

 

 

Dit stukje hier onder maakt mij juist aan het huilen. Er is altijd een reden om door te vechten. Wat er ook gebeurt.
Depressie, Drank, drugs, geweld, maar ook zoals dit.

 

 

 

Disturbed- A Reason to Fight.

 

 

When the demon that's inside you is ready to begin
And it feels like it's a battle that you will never win
When you're aching for the fire and begging for your sin
When there's nothing left inside, there's still a reason to fight

 

 

Don't let it take your soul
Look at me take control
When knowing to fight this war
This is nothing worth dying for