Ja, maar.....

Gisteren onderzoek gehad en was niet alles duidelijk, over ongeveer twee weken een HSG onderzoek. Mijn man blijft erg postief. Ik alleen niet. Op alles wat hij zegt heb ik een weer woord wat begint met Ja, maar....

Ik blijf toch denken dat er wat mis is met mij! Ik ben zelf een doomsday denker. Denk alleen maar wat er fout zou kunnen zijn of fout zou kunnen gaan. Want het ligt niet aan mijn man, dus dan zou het wel bij mij liggen.

Mijn man werd deze avond boos en vond het niet kunnen dat ik alleen maar negatief ben. Terwijl hij aangeeft dat het misschien gewoon niet lukt omdat we te vroeg stoppen met sex of gewoon dat het niet raak is.

Hij zegt ook: Ik kan niks goeds zeggen, hou er dan over op. Zeg dan gewoon niks meer. Want alles wat ik zeg begin je toch weer met Ja, maar.. 

Ik weet gewoon niet wat ik hier op moet antwoorden. Maar ik weet niet of mijn man snapt dat deze dingen 24/7 rond spoken. Waarom het binnen een jaar nog niet is gelukt?  Dat hij snapt dat ik bang ben nooit zwanger kan raken. Dat ik bang ben dat dit weer iets is wat alles naar de klote helpt.

In mijn leven heeft het best tegen gezeten vanaf dat ik jong was. Het is nu een lange tijd goed gegaan. En dan krijg je te horen dat je broer kanker heeft, maar dat het nu wel gelukkig goed gaat na bestraling. Dat je schoonmoeder last heeft van hartkloppingen.. Dus dan ben ik bang dat het zoals vaak in drievoud komt en dat ik de volgende ben met slecht nieuws.

Ik ben ook gewoon bang dat er wat mis met mij is vanwege dat mijn moeder er heel lang heeft over gedaan om zwanger te worden en te blijven. Na meerdere miskramen is het mijn moeder gelukt om mij en mijn broers te krijgen via IVF. Dit heeft in totaal 14 jaar geduurd. Dus daar komt ook voor het grootste deel mijn angst vandaan.

Nu durf ik dus niets meer te zeggen tegen mijn man, waar ik mij druk over maak. Wat hier boven staat beschreven, dit weet hij allemaal. Maar hij is de enige waar ik het tegen zeg, zo dat het toch een soort van uitlaat klep is. Maar als ik al tegen hem niks meer mag zeggen, tegen wie dan wel??

Het is gewoon erg frustrerend allemaal en heb nu geen idee hoe ik dit het beste kan aanpakken.
En als dit overkomt als een drama queen, so be it. Ik zit gewoon in de put. Wat ik ook merk is dat dit rond de ovulatie week het ergste is, met meerdere dingen.. Rot hormonen... ughh