Kleine mannetjes worden groot
Hoe cliche.. wat gaat het hard.. zo ligt zo'n miniman van nog geen 43 cm en 2480 gram is je armen, kan het niets meer dan huilen, poepen, plassen slapen en het mooiste wezentje op de wereld zijn. zo is hij ruim 9 kg en 73 cm lang en kruip je achter elkaar aan om elkaar te pakken, al gierend van het lachen kruipt hij zo hard als hij kan weg om na een paar meter zich met een grote smile om te draaien en naar je te lachen.. heerlijk uitdagend..
tjonge we gaan aftellen naar 1!! 1 heel jaar oud. een jaar geleden hadden we een aantal heen spannende weken achter ons en waren we nu blij met de bijna 34 weken dat ik was.. we waren uit de echte gevarenzone en Tom kon komen. Wat was dat een stresstijd. bloeddruk die maar bleef stijgen, eitwitten in de urine, leverwaarden die nog stabiel genoeg waren.. HELLP lag op de loer maar het bleef eclampsie gelukkig. Ook gevaarlijk maar beter beheersbaar.
Nu ik dit zit te schrijven kan ik me bijna al niet meer herinneren hoe moeilijk die tijd was.. voor de geboorte, de geboorte weet ik zowiezo nog maar weining van en na de geboorte is een roes voor mij..
Tjonge wat een jaar.. een jaar waarin ik gegroeid ben in het mama zijn, me nog steeds zorgen maak over van alles en nog wat.. een jaar waarin Tom liet zien dat hij een sterk mannetje was en hij echt de karaktertrekjes van zowel mam als pap heeft meegekregen.. zo heerlijk eigenwijs en onderzoekend..
Wij zijn echt helemaal verknocht aan dit mannetje.. Ik zou niet weten wat ik zonder hem moet doen..
aankomende donderdag gaan we stoppen met de medicatie. Ik hoop zo dat het zonder ook zo goed blijft gaan als de laatste maanden.. Mocht het toch niet gaan dan mogen we weer verder gaan en hebben we in september een afspraak om verder te kijken gaat het goed dan staat die afspraak ook maar dan om alles af te sluiten.. Ik hoop zo het laatste. enige punt is zijn huid. die is heel snel aan het reageren. beetje ecxeem achtig, hij heeft hydrocortison zalf/ hormonen en als we dit gebruiken gaat het weer weg maar ik wil dit niet te vaak smeren. Dus we gaan met de allergoloog nog om de tafel om verder te kijken..
Verder heb ik mijn diploma uitreiking gehad. hele mooie cijferlijst al zeg ik zelf 3x een zeven 3x een negen en de rest achten.. ben er trots op.
voorlopig nog gewoon lekker werken waar ik nu zit. rustig kijkend naar een leuke job en genieten van mama zijn voor de volle 100 %
O, ja natuurlijk ook nog even update over mijn vriendin en haar eerste icsi behandeling. Ze hebben 8 eicellen kunnen oogsten daarvan zijn er 7 bevrucht en van die 7 zijn er 3 a kwaliteit. 1 daarvan is vorige week teruggeplaatst.. een hele spannende tijd voor hun dus. mocht het goed gaan dan krijgen ze einde van april volgend jaar een kindje.. dus meiden allemaal meeduimen.. ik hoop het zo. mocht het niet lukken dan kunnen ze in deze poging dus nog 2 keer terugplaatsen..
Nou dikke zoen voor iedereen.
liefs Macha & Tom
ps: ik zal zo even wat leuke nieuwe foto's erop zetten van onze grote kleine man!!
reacties (0)