Mijn lieve oma

Mijn oudste dochter is vernoemd naar mijn oma. Soms mis ik haar ineens. Ruim 10 jaar geleden is ze verongelukt. Verongelukt door roekeloos rijgedrag van een andere bestuurder in Duitsland. Ik sprak haar voor het laatst op mijn verjaardag, toen ze mij belde. Ze vertelde dat wanneer ze terug was van vakantie, ze langs zou komen. Onderweg naar haar vakantie verongelukte ze. De ambulance reed toevallig achter haar en die zijn gelijk begonnen met reanimeren, een uur lang, maar het mocht helaas niet helpen. Mijn lieve oma, ze was een geweldige oma. Regelmatig logeerde ik bij haar, ging we samen naar de stad of uit eten. Gingen we samen winkelen en toen ik nog kleiner was haalde ze mij van school en mocht ik bij haar eten. Een lekkere witte boterham, zo ongezond en daarom mocht het juist. Ik zie haar nog lopen, ik kan mij nog voor de geest halen hoe haar wang voelde als ik haar een kus gaf. Heel apart zie ik haar vooral in haar oude huisje, terwijl ze al een paar maanden in haar nieuwe huis woonde. Ik heb toen gezegd dat als ik een dochter mocht krijgen ik haar zou vernoemen. Mijn dochter kan haar namen volledig uitspreken. Net na het ongeluk liep ik er heel erg tegenaan dat ik geen afscheid van haar kon nemen. Ze heeft mijn kinderen nooit gekend. Ze gaf nooit haar mening, behalve als je het haar vroeg. En toch ben ik heel benieuwd wat haar mening was, over het feit hoe ik het doe. We zullen het nooit weten.