Heaven must be missing an angel... Kyano Robert B.

Lieve Allemaal,

11 juni omstreeks 23 uur waren mijn zusje Maria en zwager Wesley bij ons op bezoek. Ik had 'beginnende' weeen en dacht.. hmm oke, als het zo aanvoelt, dan kan ik het wel hebben!! hahaha.. toen wist ik dus nog niet hoe ECHTE weeen aanvoelde!

Om 3 uur kwam de verloskundige, de pijn was wel een stuk erger geworden en volgden elkaar sneller op.
Ze ging voelen en vertelde me dat ik een halve vingertop ontsluiting had. Ik mocht als ik wilde direct naar
het ziekenhuis voor pijnbestrijding. Omdat mijn vliezen nog niet waren gebroken gaf ik aan nog wel te willen
wachten tot een uur of 8 om vervolgens naar het ziekenhuis te gaan.
Ze was net weg en mijn vliezen braken!! Het was alsof ik leegliep. Ik ging in de douche op een kruk zitten
en onderging de als pijnlijker wordende weeen. Wow,... moest ik dit nog 5 uur volhouden?! Ik zou mijn best doen.. Om half 8 zei ik mijn man dat ik het echt niet meer volhield. Hij belde de verloskundige en ze kwam al snel langs. Tot onze schrik had ik al 5 cm ontsluiting!!! Die pijnbestrijding ging helaas niet meer door.
In het ritje van de auto naar het ziekenhuis duurde ongeveer 5 minuten. Aangekomen in het ziekenhuis mocht ik meteen door naar de verloskamer, want ik had alweer 8 cm ontsluiting!!! Ze spraken over een weeenstorm en of het een weeenstorm was haha.
Ik mocht dus al vrij snel persen. Ik heb een hoge pijngrens, maar de pijn die je tijdens zo'n bevalling voelt is gewoon niet uit te leggen. Ik weet wel dat ik nog zei: 'hij komt toch niet uit mijn anus!!!' zo voelde het voor mij ;) Het duurde te lang en de kleine kon de laatste bocht niet maken.
Helaas ging het niet al te makkelijk. We hadden hulp nodig en de gynaecologe werd erbij gehaald.
Hij had zijn handje langs zijn gezicht en kwam daarom klem te zitten. Uiteindelijk werd ik ingeknipt en Kyano werd met een cup ter wereld gebracht.

Hij is geboren op 12 juni 2010, zijn geboortegewicht is 3180 gram en is 49 cm.

Hij werd op mijn borst gelegd.. wat een prachtig ventje zeg! Wat waren we trots en blij. Helaas werd hij snel weggehaald omdat hij moeite had met ademen. Daarna werd hij naar een andere afdeling gebracht.
Een nachtje in de couveuse. Volgende dag werd hij bij mij gebracht op de zaal.. wat een gelukzalig gevoel!

Helaas kreeg ik koorts, een polsslag van gemiddeld 135 (ipv 70), verhoogde bloedwaarden en een te laag ijzergehalte. Ik moest aan de antibiotica via een infuus. Vervolgens antibiotica via pillen.
Gisteren mocht ik onder strenge voorwaarden en antibiotica naar huis (hoewel mijn pols nog steeds te hoog is en mijn verhoging en soms koorts gaan op en af) Ik hoop dat ik snel mag genezen zodat ik volop van de kleine kan genieten. Genieten doe ik nu ook echt al absoluut hoor, maar als je fit bent gaat alles gewoon een stuk makkelijker.

Onze engel.... eindelijk ben je er.. en wat zijn we trots op je!