Een rare emotionele dag

vandaag was een rare dag Stanley is vandaag 8 jaar geleden van deze aarde naar zijn speelplekje boven heengegaan, maar ik had ook mijn eerste werkdag... blij met mijn nieuwe baan maar elke keer werd ik op mijn enkels geschopt door mijn gevoel die zei (waarom vrolijk?) dan dacht ik weer`lieverd mamma werkt aan zichzelf en denk ècht wel aan je) dan ging het wel weer, ik heb er een zo normaal mogelijke dag aan over gehouden en met veel plezier gewerkt. misschien door de afleiding of door mijn eigen standpunt, of omdat mijn gezinnetje zo gòed is en er geen plaats meer is voor zoeen verdriet, ik moet niet meer achterom kijken. vandaag is gisteren niet en morgen vandaag niet.

388 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • cristalmoontje

    Je hoeft je niet verdrietig te voelen... als je dit verlies een mooi plaatsje in je leven hebt gegeven, kan het veeleer een mooie herinnering zijn... en spreek maar tegen Stanley, hij zal je wel horen... en zien hoe gelukkig je nu bent... en als hij jou gelukkig ziet, zal hij dat ook zijn! Liefs Kathleen

  • shy

    Zo'n verlies gun je niemand. Ik kan ook niet begrijpen hoe je je zou moeten voelen, maar kan me voorstellen dat het nog steeds moeilijk is. Dit verdriet gaat nooit voorbij, maar toch moet je verder. Hopelijk gaat het vandaag weer wat beter.
    Liefs,
    Shy