De gans en ik

Vanuit mijn slaapkamer raam kijk ik op de weilanden. Ik ken de hele familie Haas en Meerkoet en het gezin Gans. Gans en zijn vrouw broeden elk jaar op dezelfde plek en ik heb hele generaties voorbij zien komen. Eerst in het nest, daarna zwemles in een rij. Papa Gans zat dan altijd op het hek en gilde naar alles dat voorbij vloog. Hij waakte, en hoe!  Twee weken geleden is hier vlakbij op de rotonde een gans overreden. In het weiland staat Gans nu de hele dag alleen. Ik vind het bijna ondragelijk om aan te zien. Hij rust niet uit, hij waakt niet, hij kijkt alleen nog maar de lucht in.Dit jaar geen nestje. In zijn eentje struint hij door het gras.

Waarom zit ik hier zo mee, vroeg ik, dromer, mijzelf af. Ik ben Gans! Ik voel me alleen in een groot weiland. Alles om me heen is mooi, alles is nog hetzelfde terwijl alles is veranderd. Ik kijk omhoog, net als hij. Ik denk niet dat mn kindjes terugkomen maar toch wil ik het. Ik fluister "Benjamin", en wacht, tegen beter weten in.

Nu ik zo netjes mooi verwacht ongi ben geworden, is dat reden tot dankbaarheid. En toch voelt het alsof ik elke dag verder bij onze kindjes vandaan drijf. Ik vind steun in mijn geloof; ik vertrouw erop dat God voor ze zorgt, dat ik ze op een dag zal terugzien en herkennen. Maar ik, moeder Gans dat ik ben, zoek met mij hart in het verborgene naar het jongetje dat ik droeg en niet ken. Niet zal zien zolang ik hier in het gras loop. Ik wil hem zien kruipen, kwijlen, lachen. Ik stel me hem precies voor, een bos donkerbruine krullen, net als onze dochter.

Zojuist nieuwe schoenen en shirtje geshopt. Shoppen helpt ook niet tegen dat gedoe in mijn hart en hoofd. Ik zag mn buik en rondingen en miste het zwanger zijn ineens ontzettend. Mijn man is heel lief voor me trouwens. Hij bid met me, vraagt of hij iets voor me kan doen en bemoedigt me. Maar het komt niet helemaal aan. Ik heb het gevoel (ja zij weer met dr gevoel ;-) dat ik vanachter glas leef. Ik zie precies wat er gebeurt, ik leef ook, maar toch kan ik er met mn pet niet helemaal bij.

Vanochtend vlogen er geheel tegen de natuur drie nijlganzen met elkaar door de lucht. Normaal vechten ze elkaar de tent uit. Ik hoopte dat Gans nu zielsgelukkig samen was met een nieuwe familie. Maar ik zie hem zitten, gewoon, in zn uppie in het gras. Het mooie voorjaar om hem heen.

Gak gak.