Hoe t nu gaat

Dinsdag 4 juni na de 1ste echo zijn we smiddags naar het ziekenhuis gegaan, daar hebben we pilletjes meegekregen om de miskraam op te wekken omdat mijn lichaam daar zelf blijkbaar geen zin in had, en die heb ik savonds heel laat ingebracht, en ben gaan slapen.  4 uur later kreeg ik wat buikpijn, 2 uur daarna verloor ik het 1ste bloed en kreeg ik pijnlijkere krampen, weer 3 uurtjes later na echt hele heftige krampen te hebben gehad (gewoon weeen die ik moest wegpuffen) ben ik het vruchtje verloren op de wc, ik kon het helaas niet meer terug vinden in de wc want overal lag bloed, dus heb het maar zo gelaten, de pijn was gelijk weg, dus ik dacht nou dat was het dan, nu hopen dat het bloed minder gaat worden.

6 en 7 juni ging het best goed, had geen krampen, wel bloed maar ja dat is logich en je mag alleen maandverband gebruiken dus dat is een stuk minder prettig als je tampons gewend bent maar goed.

zaterdag 8 juni kreeg ik toch weer wat menstruatie krampen en leek ik weer meer bloed te verliezen, ik vertrouwde het niet helemaal omdat ik raar vond dat het nu weer ineens terug kwam, dus toch maar het ziekenhuis gebeld, ze zei je mag best even komen dan maken we een echo om dat kijken hoe je baarmoeder eruit ziet, toen ik in het ziekenhuis aankwam ging ik even naar de wc, en tot mijn grote verbazing verloor ik weer een hele prop? dit heb ik nu wel kunnen opvangen en aan de arts laten zien, dit bleek nog rest weefsel te zijn, daarna hebben ze nog een echo gemaakt, mijn baarmoeder is nog niet helemaal schoon, maar ze verwachte dat het alleen nog bloed met stolsels zijn wat er nog uit moet komen, maandag bel ik weer om nog een afspraak te maken voor een echo volgende week, ik wil gewoon dat mn baarmoeder schoon is en niet alsnog currutage moet ondergaan, dan had ik dat beter gelijk kunnen doen. het is gewoon zo onzeker allemaal. en verdrietig, ik weet gewoon niet waar ik het zoeken moet, ik voel me leeg en even helemaal op, ik wil zo graag een 2de kindje, waarom is mij dit nu overkomen?? heb ik iets fout gedaan?? pfff ellende. Ik moet door, hoe moeilijk ik dat ook vind, gelukkig heb ik Glenn nog die heel lief voor me is, maar ik ben niet compleet tot de dag dat ik nog een kindje in mn armen kan sluiten maar of dat ook ooit nog gaat gebeuren dat weet niemand. :-(