Bevallings Verhaal

Dinsdag 13 juli om 04.10 braken spontaan mijn vliezen...Rond 05.45u kreeg ik mn eerste wee, deze waren nog goed te doen. dit ging de hele tijd zo door tot ongeveer 19.30u, toen werden ze vrij pijnlijk, ik had alleen maar rugweeen :-(

VK is geweest maar die mogen met gebroken vliezen niet voelen of ik ontsluiting had dus ik schoot er niet veel mee op.

Savonds rond half 12 kwam ze nog een keer, ze bood aan om in het ziekenhuis een morfine spuit te halen, dit zag ik niet zo zitten. ik heb 2 paracetemol genomen en ben proberen wat te slapen, wonder boven wonder heb ik 2 uurtjes in totaal geslapen. smorgens heb ik weer gebeld, ze zou regelen dat ik naar het ziekenhuis kon ivm 24 uur gebroken vliezen. In het ziekenhuis aangekomen woensdag 14 juli om 07.45u had ik dus al 28 uur gebroken vliezen. *zucht* en veel pijnlijk weeen die alleen niet echt regelmatig kwamen.

Om 09.00u gingen ze voor het eerst voelen of ik ontsluiting had. en ja hoor 4 cm!! Jippie...nu zouden ze elke 2u komen controleren. Om 11u had ik pas 4,5 cm dat was echt een tegenvaller.

Ik kreeg weeen opwekkers, VK kwam nog langs die wilde graag mijn infuus prikken, ik vond het best en zij vond het super om te doen :-) dat infuus werd steeds verhoogd tot dat ik geen tussen pauze meer kreeg werd ie weer iets terug gezet.

Om 13u had ik ineens 7 cm ontsluiting, nou super dacht ik....Het was ondertussen super pijnlijk, moest me afzetten aan de bedranden die er gelukkig in zaten en er moest iemand aan mn voeten eind zitten om tegen druk te geven tegen mijn benen, ik kon absoluut niet stil liggen en zo kon ik het iets beter opvangen.

Om 15u kwamen ze weer kijken, toen was er haast niks gebeurt :-( 8cm

En ik moest ook nog een eenmalig catheter...ik dacht oh nee he!! maar het viel me reuze mee, haha.

En zo bleef ik een tijd hangen op 9cm 9,5cm vet pijnlijk, het was eigenlijk niet meer te houden, had al bijna persweeen. zegt ze je hebt nog steeds een opstaand randje...Grrrrrr

Rond 17.15u zeiden ze je mag rustig mee persen in een wee, maar toen zei ze nee dat randje zit er nog steeds! Ik dacht dat ik gek werd!!

Om 18.10u mocht ik eindelijk persen, pffff een opluchting maar ook pijnlijk!

Halverwege vroegen ze of ik mee wilde kijken met de spiegel, nou oke doen maar dan haha, ik werd flink aangemoedigd door VK, assistent, mn vriend en mn moeder. Ik heb wel gekeken in de spiegel wat erg moeizaam ging tijdens het persen. alleen mn gevoel zij dat ik verder was dan dat ik eigenlijk was :-(

Toen hij er bijna was was mn pers wee over, en hij was er bijna uit, zoooooo pijnlijk, branden, branden, branden!

En eindelijk na 1u en 15 min persen was ons mannetje Glenn eindelijk geboren!!

Pfffff dat was me wat....en toen moest ze me hechten, heb allemaal inwendige hechtingen een stuk of 8-9 :-( en ben super beurs van onder. maar ja, alles voor onze kleine man!

Hij had een hele dikke navelstreng, en die zat om z'n hoofdje, maar dat ging allemaal goed, ik heb goed geluisterd of ik moest zuchten of nog even mee persen. Kreeg veel complimenten.

Heb geen pijnbestrijding gehad, wat ze trouwens wel hebben aangeboden, heel netjes.

Dus om 19.24u was ik eindelijk mama!!!!

( Glenn woog 3350gram en was 53cm lang!!)

Nu genieten we vollop, hij doet het super goed, ik kolf nu en hij krijgt dus mijn borstvoeding uit de fles omdat hij al heel snel mijn tepels kapot heeft gemaakt. AUW!

Hij is alweer in gewicht gestegen, dus op naar zijn geboorte gewicht!!! :-)