Bevallingsverhaal 23w en 6d

Het begon allemaal op 22 augustus zondagavond ik had toen ik ging slapen rugpijn, of ik mijn menstruatie ging krijgen. Ik dacht dat ’t geen kwaad zou kunnen, zal wel bij de zwangerschap horen dus ben ik gewoon gaan slapen. De volgende morgen sta ik op gans mijn broek nat wis niet wat mij overkwam. Helemaal in paniek ventje wakker gemaakt en heb ik naar spoed gebeld en mijn verhaal gedaan. Ik moest zo snel mogelijk komen want kon verlies van vruchtwater zijn. Ik mij aangekleed en ventje ook. Direct naar spoed, daar even moeten wachten kwam de dokter ons halen. Testen gedaan en echo gehad; nu was mijn baarmoeder al verkort en was t test van vruchtwater positief dus mag ik schoon in ziekenhuis blijven had ook al 1cm ontsluiting. Jeetje ik en ventje in paniek. Hij ging ook eventjes naar huis voor kleren had niks bij mij en ik moest een week in bed blijven liggen. We gingen kijken wat de natuur ging doen.
Ik kreeg elke dag via zo een machientje het hartjes van de tweeling te horen wat ik super fijn vond. Die donderdag kreeg ik ook een echo om te kijken of ze nog genoeg vruchtwater hadden wat ook het geval was. De vrijdagnacht begin mijn nachtmerrie weer. Menstruatiekrampen kwamen en rugpijn dat twee keer achter mekaar. De verpleegster kwam een warmzak brengen voor op mijn buik te leggen wat niet hielp. De zaterdagmorgen ging ik plassen toen was ik gans in schok want ik zag bloedverlies met bloed klonters. Ik belde de verpleegster op en die kwam kijken, ze heeft ook direct de dokter gebeld en ik mijn ventje want hij moest werken. Hij was ook snel bij mij. Tond 09.00 smorgens dokter kwam tegen 11u echo gemaakt alles ging goed. Ze keek ook hoeveel cm ik had en ze zei drek we gaan u naar de verloskamer brengen. Je hebt al 5 cm onsluiting je babytjes gaan vandaag nog komen ik en ventje gans in paniek. Om 11:45 kwamen ze me halen voor naar verloskamer te gaan ik en ventje waren zo bezorgd rond 19:30 brak mijn water van ons eerste kindje 9 min later was hij er. Ons manneke Liam hij had drek een super start gemaakt waardoor hij in een couveuse werd gelegd rond 20u brak mijn water van ons dochtertje, maar nog steeds geen babytje te zien. Ik had zeker 10 dokters aan mijn bed, ze maakten een echo en wat blijkt dat ze gedraaid was en dwars kwam komen de liggen dus hebben ze geprobeerd haar te draaien, wat niet zo fijn geval was want ik had geen ruggenprik gekregen. Om 21:45 wilden ze een ruggenprik geven maar ik zei dat het niet nodig was, ik voelde de voetjes al komen.
Om 21.51 is ons meisje, Emma* stil geboren. Die maandag heb ik een fotograaf aan mijn bed gehad, die allemaal foto’s van ons meisje nam als herinnering. De ganse week hebben we de crematie van ons meisje geregeld want die ging die zaterdag door dus veel tijd voor rouwen hadden we niet. Ons ventje, Liam had ons ook nodig want ik moest afkolven voor hem. Daar wordt hij snel sterker van. We hebben wel elke dag ons meisje op ons kamer gehad om eventjes alleen met haar te zijn. Ze is ook gecremeerd en bij ons thuis gezet en tot nu toe doet ons manneke het goed. Hij laat zien dat hij een vechtertje is en er voor wil gaan. Bij geboorte woog Emma* 600 gram en was 32.5 cm en ons Liam was 605 gram en 28.5 cm nu is hij natuurlijk al goed bij gekomen