Eerste echo

Vanmorgenvroeg om 09:00 was de eerste echo. Ik was zo zenuwachtig. Gisteravond had ik er al kriebels van in mijn buik. Stel je voor dat het hartje niet klopte of ik mij de hele zwangerschap had ingebeeld.
We kwamen vijf minuten te vroeg aan maar konden meteen binnen lopen. Ik vertelde dat ik zenuwachtig was en dat begreep de echoscopiste. Ik mocht gaan liggen en mijn buik ging bloot. De echokop was nog geen seconde op mijn buik en toen zei ze al; 'het is goed, ik zie een hartje kloppen!' Ik begon meteen hard te huilen, wat een ontlading. Na een knuffel van Martin en een zakdoek van de echoscopiste was ik weer rustig genoeg om te kijken naar onze frummel/ alien/ garnaal en idd heel duidelijk een kloppend hartje te zien. Wat zijn we blij! Onze iniminie is 1,17 cm en mijn zwangerschapsduur wordt op 7.4 weken geschat. Ik heb twee mooie foto's meegekregen. Martin was bang voor een tweeling maar het is er maar eentje... en wat voor een! We zijn er ongelooflijk blij mee. Nu hopen dat alles goed gaat en we binnenkort kunnen zien hoe onze iniminie gegroeid is.
Volgende week de intake bij de verloskundige.

Mijn schoonzusje is ook zwanger, bijna 10 weken. Vandaag is ze jarig dus Martin stuurde haar via whats app een mooie verrassing toe. Ze was erg blij voor ons en ze vind het leuk dat we samen zwanger zijn.
Ik hoop dat we het vanavond tegen onze zoon kunnen vertellen die zal ook superblij zijn!!

'Sometimes it's even better to be a brother
than to be a superhero'