Bevallingsverhaal

Het bevallingsverhaal van Jelte Ruben Buisman, geboren op 30 januari om 00:42 na een zwangerschap van 37w5d.

Donderdagmiddag om 15:30 braken mijn vliezen op het toilet. Ik hoorde een dof knapje boven in mijn buik en na het plassen bleef er "water" komen. Boven aangekomen verloor ik nog meer water en moest ik mezelf verschonen. Ik kon toen nog helemaal niet geloven dat mijn vliezen waren gebroken.... veels te vroeg! Bovendien had ik helemaal nog geen weeën. Om 15:45 toch maar de verloskundige gebelt en die gaf me de opdracht om 's avonds naar het ziekenhuis te komen om het hartje te luisteren en te kijken of het echt vruchtwater was. Meteen daarna heb ik Martin gebelt op zijn werk en die zou er voor zorgen dat hij op tijd thuis was.

Na het telefoontje snel mijn ziekenhuistas klaar gemaakt en nog even strijken, afstoffen en stofzuigen. Tsja... is je huis in iedergeval netjes ;)

Rond etenstijd had ik nog steeds geen krampen of weeën en ik dacht bij mezelf dat wordt vast een inleiding over 3 dagen. Martin heeft 's avonds nog een foto van mij en dikke buik gemaakt bij de box. Ik sta er lachend op.

Rond 19:30 vertrekken we richting ziekenhuis om naar het hartje te luisteren. Om 20:00 komen we daar aan. Maar omdat het erg druk is moeten we wachten tot 20:40. De verloskundige luistert naar het hartje en dat is allemaal goed. Ook kijkt ze naar mijn verbandjes en bevestigd dat het inderdaad vruchtwater is. We spreken af dat we naar huis gaan en bellen als de weeën om de vijf minuten komen en dat een uur lang. Als we om 21:00 in de auto zitten richting huis komt de eerst pijnlijke wee opzetten. Maar meteen binnen een paar minuten komt de volgende wee opzetten.... Pfff... in de auto zucht ik de ene na de andere wee weg. Thuisgekomen ga ik naar boven om mezelf te verschonen en probeer de weeën op te vangen. Ondertussen zorgt Martin er voor dat mijn moeder komt. Om 22:00 kom ik in een weeënstorm terecht en Martin belt met de verloskundige. We mogen meteen weer naar het ziekenhuis komen. Het is een half uur rijden naar het ziekenhuis en als je de ene wee naar de andere hebt is het geen pretje (zacht uitgedrukt) om in de auto te zitten. Ondertussen kan ik het niet meer opvangen en weg zuchten.

Godzijdank komen we om 23:00 in het ziekenhuis aan en daar strompel ik naar binnen, kan namelijk niet zitten met die vreselijke rugweeën. Ik mag meteen plaats nemen in de verloskamer. Mijn moeder blijft in mijn rug duwen en ik begin steeds meer te kreunen... dit ga ik niet lang meer volhouden! Als mijn moeder ziet dat ik stiekem mee zit te persen belt ze de verloskundige. Die komt dan eindelijk aan mijn bed (het was nog steeds druk) en gaat me toucheren... om 23:30 bij de eerste keer toucheren heb ik al 9 cm! Pffff dat was een opluchting! Stel je voor zoveel pijn en dan maar 2 cm hebben.... Ik zou gek worden. Van de verloskundige mag ik al een klein beetje meepersen, terwijl hij (ik had een manlijke vk) het "laatste randje" tegen houdt. Hij gaf aan dat ik wel hele heftige en krachtige ontsluitingsweeën had. En dan even na middernacht mag ik echt gaan persen.... Wat ontzettend fijn! Persen is een opluchting na die weeënstorm. Het is alleen even pijnlijk als het hoofdje er door heen moet. En dan om 00:42 wordt onze kleine man geboren! Wat een bijzonder en intens moment!! Daar is niets mee te vergelijken!!! Mijn mooie mannetje op mijn borst..... fantastisch. Hij huilt meteen even en scoort een 10 op de apgar. Ik ben helemaal overdonderd.... zo'n snelle bevalling.... het duurde even voordat ik het allemaal kon bevatten.

Jelte woog 2850 gram en het eerste onderzoek was prima. Ik kreeg twee inwendige hechtingen. Na het onderzoek begon Jelte meteen te drinken aan de borst.

Ik heb lekker gedoucht en ben daarna in bed gestapt samen met Martin en Jelte. De hele nacht heb ik naar mijn baby gekeken en ik heb hem zelf aangelegt en gevoed. Mijn gevoelens voor Jelte waren meteen overweldigend, ik voelde me meteen zijn moeder en mijn liefde voor hem is mega groot!

De bevalling heeft vanaf de eerste wee tot aan de geboorte nog geen 4 uur geduurt. Heel kort en vlot maar wel zeer heftig vanaf het begin. Het resultaat is super en elke dag geniet ik intens van Jelte.

525 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Sonja.M.

    Wauw, dat is echt super vlot gegaan zeg!!
    Een bijzonder verslag!

  • vally0305

    wow... wat een mooi verhaal... kippenvel krijg ik ervan! gefeliciteerd en geniet van je schattige zoon! xxx

  • MamJDJ

    Gefeliciteerd, wat een mooi en intens verhaal. En hoe je het omschrijf om je kindje in je armen te hebben herken ik nog helemaal van me zoontje. Ben blij voor je dat het zo vlot is gegaan. Ik ben nog steeds niet bevallen en loop maar te tobben. Maar weet ook als de kleine er dan straks toch eenmaal is het allemaal de moeite waard is. Hoop dat je ook voorspoedig hersteld en wens je veel plezier met het genieten van je mannetje. En een geweldige kraamtijd. Liefs, Ana

  • MamaVanMikey

    Zo das zeker vlot gegaan zeg... :D En hoe gaat het nu met je kleine mannetje??

    Veel liefs Jeannette

  • marij1977

    Ben zo trots op je!!!!!
    Tot morgen lieverd, komen we je kleine man weer bewonderen en de trotse papa en mama!!
    Dikke kus

  • Apiejoekie

    Heel herkanbaar verhaal!! Je verwacht het niet heh dat het met de 1e zo snel kan gaan! Ik hoorde trouwens van de vk dat als de 'bevallende vrouw'zegt: Ik kan het niet meer (of i.d) Dat het voor de vk dan al wel duidelijk is dat de persweeen eraan komen en het niet lang meer duurd!! Erg heh die rugweeen?? Ik heb alles onder gekotst (nu wel grappig, toen niet!!)

    Lekker genieten nu de kleine er is!!! Lefs Nelleke

  • lente mama

    oh wat een mooi en ontroerend verhaal! Wel heftig lijkt me, zo'n weeënstorm...
    Geniet van je mannetje!!!
    Groetjes Anke