Mortuarium uit een film.
Gister bij de psychologe geweest en we hebben goed kunnen klagen over het mortuarium van het ZH.
Voor de mensen die het nog niet gelezen hadden het was daar schandalig.
We kregen ons kindje(s) van 10cm in een rechthoekig postpakket waar het 4 keer inpaste.
De man(van het mortuarium) leek geërgerd omdat het niet in ons kleine mandje paste, hij legde het neer op tafel draaide het om alsof het om een voorwerp ging om het dekentje eraf te trekken en het zeiltje waarin ons kleintje zat in het mandje te vrotten en vervolgens het dekentje erover heen er bij te proppen.
Manlief herinnerde zich dat we een bewijs mee moesten waarop stond dat de kleintjes onder de 24weken waren en dat we het vervoeren mochten, iets waar die man niet aan gedacht had. Dus we moetsen mee naar het kantoortje.
* beschrijving kantoortje:
Bureautje een bende, papieren hingen overal uit vakken gewoon slordig. Er stond een ijzere douche tafel voor overledenen met daarnaast een tafeltje met thermoskannen, cup a soup, koffie koppen... geen idee of ze werkelijk pauzeren naast een lichaam...? Maar het leek er wel op.
De man moest de formulieren zoeken kon ze niet vinden en moest het gaan halen en ook nog een kopieer machine zoeken terwijl ik daar zat met mn mandje op de schoot.
We waren stomverbaast. Achteraf bleek deze man in tevallen.. geen excuus lijkt me.
Quote uit een ander blog van me:
Onderweg in de auto met het mandje op mn schoot drong het tot me door
dat dit niet prettig was ik voelde me Pieter post, de neiging van ons
beide was groot om het uit te pakken en het liefde vol in te bakeren
zoals je met een baby doet, ik besloot alleen dat we dat niet konden
doen om twee redenen:
Ik wist niet of ik het aan kon de kleine nog eens zo te zien en twee ik wilde het met rust laten.
Wat ik wel gedaan had is het Lappen dekentje verwijderd en het onze die we uitgezocht hadden erop gelegd.
De hele weg heb ik de mand geknuffeld en zitten huilen samen met manlief.
Gelukkig heeft het crematorium ons hierna liefdevol ontvangen.
Dit alles hebben we gister neergelegd bij de psychologe van het ZH en aan haar gevraagd of ze hier voor de volgende overledenen en nabestaande iets over kon zeggen. De reden dat we geen officiële klacht indienen is omdat we het graag willen afsluiten en verder willen gaan met het verwerken van ons verdriet.
Dit ging ze zeker doen, voor ons was hier niets meer aan te doen maar voor andere mensen in de toekomst wel.
Ik heb gister dankzij haar ook wat echo's van onze kleintjes gekregen wat prettig is een tastbare herrinnering
reacties (0)