Bevallingsverhaal

hallo allemaal,

hier in het kort mijn bevallinsgverhaal:

op donderdag 2 april, DE dag, had ik de hele dag al buikpijn en minder leven. Na het eten had ik toch zoiets laat ik de verloskamers eens bellen en ik mocht langskomen voor CTG ivm verminderd leven en buikpijn.

ik had al wel weeenachtige pijn maar geen regelmaat. tot dat we dus in de auto zaten. om de 4 minuten kwamen ze en waren al flink pijnlijk.

Ik aan het CTG in het zkh en ja hoor, begint het kereltje druk te bewegen, Ik schaamde me dood... maar goed, op het CTG waren ook al weeen te zien die regelmatig kwamen, om de 4 minten.

\na 1.5 uut aan het CTG te hebben gelegen, gingen ze toch even van binnen voelen. en ja hoor, tegen alle verwachting al 3 a 4 cm. mijn opmerking: "ik ga nu dus echt niet meer naar huis zonder baby".

en zo gezegd zo gedaan.

het probleem was alleen dat Lucas niet goed ingedaals, dus dat moest eerst gebeuren. ik zou na twee uur weer inwendig onderzocht worden. ondertussen heb ik gedouched en de weeen waren goed op te vangen.

om 00.15 uur hebben ze weer gevoeld en ik ha 4 a 5 cm.

maar nog steeds niet ingedaald. de weeen werden heftiger, maar nog goed te doen.

afgesproken dat ze na 2 uur weer zouden komen.

beetje rondgelopen daar en de weeen werden nog wat heftiger.

om 2.30 uur wer gevoeld. geen vordering van de ontsluiting en nog steeds niet ingedaald.

balen balen balen dus....

afgesproken dat ze na een uur weer zou komen en dan zou kijken of hij wel met zijn hoofdje naar beneden drukte bij een wee. na een uur een 1 cm erbij.

en zijn hoofdje drukte naar beneden en de verpleegster moest op de buik drukken om de baby nar beneden te drukken zodat hij met zijn hoofdje in zou dalen bij het doorprikken van de vliezen en niet met zijn armpje of de navelstreng.

om .3.30 uur zijn de vliezen gebroken en ja hoor, hij had in het vruchtwater gepoept.

en toen ging het heeeeel snel. de ween waren niet meer te houden en deden echt flink zeer.

na een half uur had ik al persdrang maar had maar 8 cm nog. maar ik mocht toch meepersen.

dus dat deden we dan maar.

ik heb geperst tot ik er bij neer vole, was maar goed dat ik al lag hahaha.

op een gegeven moment stond het hoofdje en het brandde als een gek. nog een keer goed persen en ik volede hem uit me glijden, althans dat dacht ik... niet dus. zijn hoofdje was geboren maar hij kwam niet verder...

grote paniek,,, alarmknop werd ingedrukt en er kwa men mensen de kamer op om te helpen en ik maar zuchten en roepen waar is hij waar is hij. ik hoorde hem ook niet... ik dacht dat hij al geboren was, maar niet dus.

op dat moment ben ik het even kwijt, maar het schijnt dat ze hem er uitgetrokken hebben. en wat bleek, de navelstreng zat om zijn nek en hij zat met een handje naats zijn hoofd. MAAR hij was geboren, wat was ik blij..... het was toen 04.25 uur.

ik ben door het laatste stukje heel flink ingescheurd naar achteren toen.

de "echte"gyn werd uit zijn bed gebeld om te helpen hechten omdat de arts assistent het niet alleen aandurfde.

na een klein half uurtje was hij er en toen begon het hechten. wat deed dat zeer. maar goed, tegen half 6 lag ik weer gehecht al op het bed.

dit was even in vogelvlucht het verhaal.

Lucasdeed het goed, maar moest ook even bijkomen na het heftige einde van de bevalling.

hij had een apgar score van 8 en 9, dus verder primã!

verder gaat het hier nu erg goed. we moesten wel 5 dagen in het ziekenhuis blijven vanwee uitslag bij Lucas en kweekjes die bij hem moesten wroden afgenomen vanwege een infectie die ik heb gehad aan het einde van de zwangerschap.

er zijn veel fouten gemaakt in die 5 dagen in het ziekenhuis, en we denken er over een klacht in te dienen, maar goed dat is helemaal niet interessant voor jullie!