Dag mandje

"Tot 6 weken en daarna 's nachts in zijn eigen bed" wist ik papa te overtuigen. Papa wilde namelijk niet aan Rooming In doen en mama wel. "Dan worden we wakker van iedere geluidje" zei hij. "Daar wennen we wel aan!" zei ik. "Ja maar als wij dan willen uuhhhh?" "Kom op zeg .. tis een baby.. die krijgt daar niks van mee hoor!"

Inmiddels zijn de 6 weken, 16 weken geworden.
Al 16 weken lang ligt de kleine man in zijn mandje naast ons bed. Piept hij omdat hij zijn speen kwijt is dan hoef ik maar mijn hand in het mandje te stoppen zonder zelf uit bed te komen.

De laaste paar nachten huilt hij, want ondanks de slaapzak komt hij toch steeds met zijn hoofd tegen de bovenrand van het mandje. Hij zet zich af tegen het voeteneind en dan is het nog maar een klein stukje omhoog.

Mama moet er met verdriet in haar hart aan gaan geloven.
Kleine smurf slaapt vanaf vannacht in zijn eigen kamer.
En papa en mama hebben al weer de volgende discussie: de babyfoon!

Want mama is toch best wel bang dat ze haar kleine man niet hoort huilen 's nachts. Normaal gesproken zouden de slaapkamer deuren open kunnen staan maar onze katten mogen niet op de slaapkamers.