Updatetje

Oma is na een paar dagen Veendam gistermiddag weer vertrokken naar huis.

Sta er tijdens kantooruren dus weer alleen voor, wat aan een kant wel weer lekker is maar aan de andere kant is zo een hulp in huis ook niet verkeerd.

Vorige nacht hebben we het zwaar gehad met Ryan .. huilen huilen en nog eens huilen en ook gisteren overdag was het een drama! Vannacht ging redelijk goed. Hij heeft niet echt gehuild maar was wel vaak wakker (en wij dus ook)

Gisteravond maar eens een "gesprekje" met hem gehad. Heeft bij mijn nichtje toen ook geholpen.

Ik weet dat Mike dat enorm zweefteverig vind, maar zo een baby is slimmer dan je denkt en energetisch pikken ze de boodschap van je gesprek ook gewoon op.

Ik blijf erbij dat de kleine man zo zijn eigen plan heeft gehad en gedacht heeft: ik blijf lekker voor altijd in mama's buik.

Al tijdens de laatste dagen van de zwangerschap, toen bleek dat ik uiterlijk de dag voor kerst zou worden ingeleid heb ik tegen het mannetje in mijn buik verteld dat ie er beter zelf uit kon komen omdat ze hem er anders uit gingen halen. En dat ie in het vruchtwater poepte komt in mijn beleving omdat ie schrok dat mijn vliezen braken en zich realiseerde dat ie er nu dus uit moest (en dat niet wilde).

Denk dat het daarom best een moeilijk mannetje is (veel huilen en veel stress)..... schok/trauma van de keizersnee en het steeds maar bij mama willen zijn.

Komt daarbij nog dat ze hem zo hard uit mijn buik hebben moeten trekken dat zijn werveltjes ook een beetje ontwricht zijn. En daarvoor komt vanmiddag de kinderfysiotherapeut aan huis.

Hopelijk overstrekt ie zich dan niet meer zo en is wat meer ontspannen

Het is is trouwens ook een heel sterk en wijs mannetje.

Gisteren legde we hem op zijn buik, handjes/armpjes vooruit en hoppa .. meneer draaide zich om zodat ie weer op zijn rug lag. Om te kijken of het toeval was deden we het nog eens en ja hoor .. hij draaide zichzelf weer om. Ook trapt ie met zijn benen en schuift ie met zijn kontje zichzelf omhoog in zijn bedje. Maar goed dat de fysio komt anders hebben we straks zo een kontschuiver in huis.

Vanmorgen een klein hoogtepuntje. Meneer heeft tegen me gelachen!

Ja echt! Niet zo een glimlachje als gevolg van spier(ont)spanning in het gezichtje, maar echt een bewust lachje met mondje open.