21 weken en spoed opname ziekenhuis

Hoi iedereen!

Hierbij weer even een update over mij.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb.....

Eigenlijk heb ik al vanaf dag 1 buikpijn. Eerst had ik van de punctie nog veel cystes in mijn eierstokken maar deze zouden weggaan naar mate de zwangerschap vorderde en dat klopte ook. Iedere week kreeg ik een echo om te kijken hoe het met de kleine en de cystes ging.
De pijn werdt idd minder dus ik ging vrolijk verder maar er blijf een zeurpijn aanwezig.....
Ook toen ik de kleine begon te voelen had iedereen zoiets van wat een fijn gevoel he...??
Ik zei je idd maar het deed zoveel pijn... stond soms helemaal voorovergebogen van de steken. Maar ik voelde de kleine dus ik moest toch blij zijn..... Iedereen zal dit wel voelen dacht ik........

Op een gegeven moment kon ik niet meer naar de wc oeps verstopping..... Weer veel pijn vezels veel drinken enz enz niks hielp de pijn bleef en na 7 dagen geen ontlasting toch maar naar de HA. Van hem kreeg ik zakjes om het makkelijker te laten gaan. Na 3 dagen nog steeds niks ja heeeeel veel pijn!!!!
Slapen ging ook steeds moeilijker..... Ik wist van de pijn niet meer hoe ik moest gaan liggen.....
Weer terug naar de HA toen kreeg ik klysmas leuk als je al een dikke buik heb en je moet zoiets gaan doen NOT!!!
Maar goed na veel pijn en moeite kwam er doen de klysma toch iets.....
De pijn bleef..... na 4 nachten niet te hebben geslapen en dus op te zijn van de pijn en vermoeidheid samen met mijn vriend naar de HA. Ik begon steeds meer te twijfellen of het wel mijn darmen waren?? Mischien een blaasontsteking of mijn bekken??

Bij de HA vertelde ik ook dat ik al 2 dagen geen leven meer had gevoeld..... voor hem een teken om ons meteen naar het ziekenhuis te sturen zodat ze daar een echo konden maken en verder uit te zoeken waar de pijn vandaan kwam....

Om 10 over half 2 moesten we in het ziekenhuis zijn. Ik kon de bank niet alleen op dus mijn vriend hielp mij dat vondt ook de verloskundige wel vreemd zoveel pijn?? Bij de echo zag ze 2 vreemd soort zakachtige dingen ze dacht eerst mischien dat je blaas niet goed geleegt kan worden dus kreeg ik meteen een catheter. Hhmm dat was het niet want die rare dingen zaten er nog... De gyneagoloog werdt erbij geroepen zij ging eens even lekker op die dingen duwen ppfff ik zat tegen het plafon van de pijn!!!!!
Toen zei ze meteen ik ga bellen en jullie moeten naar boven voor een opname.... WAT?

Op de afdeling aangekomen ging het allemaal super snel om kwart voor 4 lag ik al op de OK geen idee wat ze gingen doen en ik dacht alleen maar NEEEEEE Ik ben zwanger ik mag en kan nu toch niet geopereerd worden!!!!! Wat een angst heb ik gehad zag....
Toen ik weer wakker werdt zeiden ze meteen alles is goed met de kleine ppffffff.
Maar wat een pijn had ik heb echt alles aan elkaar gegilt! Bleek dat de drain niet goed zat dus ik kreeg weer een roesje (geen hele narcose dit keer) om hem wel goed te zetten......

Toen mocht ik weer naar boven naar een kamer waar ik met nog een vrouw lag. Mijn vriend en moeder waren toen gelukkig snel bij mij. Toen kwamen ze ook vertellen wat er aan de hand was....
Ik had 2 abcessen in mijn buik helaas was er tijdens de operatie 1 geklapt en wat eruit was gekomen hadden ze op kweek gezet. Met de kleine was alles goed.
Snachts werdt ik wakker met verschrikkelijke pijn heb het echt uitgegilt. Maar ivm de zwangerschap konden ze mij niet heel veel meer extra pijnstilling geven....
Toen mijn vriend sochtends kwam (was hij eigenlijk blij dat ze nu wisten waar de pijn vandaan kwam en het nu verholpen was) gilde ik weer alles aan elkaar jeetje wat is hij geschrokken toen....

Bleek dat doordat het abces wat geklapt was ik ook een flinke buikinfectie had opgelopen waarvan ze nog niet wisten hoe ze die moesten aanpakken!!! Iedere dag werdt er bloedgeprikt om de ontstekingswaarde te bepalen en hadden ze met 5 artsen en een specialist van Dijkzicht een vergadering hoe ze met mij om moesten gaan ik werdt ook meteen op een 1 persoonskamer gelegt.....

Ik ga mijn verhaal nu een beetje inkorten anders ben ik over een uur nog aan het typen.
Alles wat mis kon gaan ging ook mis.........
2 zakken bloed bijgehad omdat ik steeds weg viel.... ze dachten eerst aan een inwendige bloeding...
De drain moest 3 keer per dag gespoeld worden want hij liep niet goed door....
Dagen met een catherter gelegen.....
Infuus wat mis ging en daardoor een mega grote bloeduitstorting op mijn arm.....
4 keer mis geprikt voor het nieuwe infuus.....
Allergie voor de pleisters op mijn buik dus daar nu overal blaren.....

Gelukkig wisten ze na 2 dagen welke antibiotica ze mij moesten geven de waardes begonnen heeel erg langzaam te zakken....... Er was wel een super middel om de infectie tegen te gaan en tuurlijk had ik een morfinepomp kunnen krijgen....als ik niet zwanger was geweest!!!!!!!!!!

Pas na een week kon ik merken dat het minder werdt.....
De pijn die ik gehad heb is niet te beschrijven en de angst dat het mis ging met ons meisje..... Wat een hel is het geweest!!!!!
Gelukkig luisterde ze iedere dag even naar het hartje zodat we toch wisten dat het goed zat.

Na 13 dagen ziekenhuis was de waarde zo goed gezakt dat ik van het infuus afmocht en antibiotica in tabletvorm kreeg en dus eindelijk naar huis mocht!!!!!!
Heb nu nog voor 14 dagen medicijnen thuis en donderdag weer voor controle naar het ziekenhuis
Ben 4 kilo afgevallen, erg moe, overal spierpijn, soms nog buikpijn, en het is even een puinhoop in mijn hoofdje wat heeft dit erin gehakt zeg!!!!
Iedereen zeg nu tegen mij en nu moet je echt gaan genieten van je zwangerschap en dit achter je laten......
Whaaaahahahahahahahahahaha.
Als het zoooooo makkelijk zou zijn....... Genieten? ppppppfffffff..........

Lieve meiden sorry voor mijn mega lange verhaal maar moest het echt even kwijt........

Liefs xxx Esther