Wat een nachtmerrie........maar `het gaat`
Pffff, waar zal ik beginnen. Ik probeer het in het kort te doen want ik ben letterlijk gebroken van de afgelopen week. Superlieve berichtjes van jullie op de blogs van natas. En superlief van haar dat ze jullie op de hoogte heeft gehouden.
Ik probeer het een beetje samen te vatten;
zondag; Loïs had al een paar dagen rare plekjes; op haar wang en duim en werd maar erger. Voor de zekerheid het bureau gebeld en die heeft gezegd dat ik toch moest bellen naar de huisarts. Van de huisartsenpost moesten we meteen komen om het te laten zien. Daar aangekomen, belde de arts meteen naar het ZH en werden we daar naartoe verstuurd. (voor een paar plekjes dachten we nog??)
Aangekomen in het ziekenhuis, werd Loïs onderzocht en ja hoor; 3 dagen blijven. Ze kreeg een infuus (dat pas na 4 x prikken zat....) met antibiotica. Nu was het de vraag; in welk stadium heeft de bacterie-infectie zich ontwikkeld? Want het kan bij baby's een dramatisch einde hebben...... Het kan bijv op organen of het hartje slaan. Maar het leek er op dat het beter ging. En godzijdank mochten we dinsdag naar huis.
Dinsad kwamen we rond 14:00u thuis, helemaal happy. Eindelijk kon ik verder aan de slag met de geboortekaartjes, die nog steeds niet geregeld waren. Ik ben een perfectionist, en wilde ons prinsesje's kaartje net zo mooi hebben als die van ons prinsje natuurlijk!
Toen rond 18:00u nam ik even de tijd om op babybytes te gaan en had net een nieuwe titel voor een blog ingetypt toen mijn man ineens riep; SELINA kom snel naar beneden!!!!!
Ik z.s.m. naar hem toegerend, stond hij daar verstijfd naast de wieg met Levi in zijn armen. Dus ik keek in haar wieg.......pfffff, de rillingen lopen weer over mijn lijf.......
Lag ze daar, haar hoofdje en linkerhand/arm was te zien; lijk en lijkwit, en haar nagelriempjes waren blauw en haar handje en vingers.....waren helemaal verkrampt. . Dus ik riep; LOIS! Een paar keer, geen reactie....ik pakte haar handje, en schrok nog erger; er kwam geen berweging in, zo stijf stonden ze. En nog geen reactie. Toen ging ik maar een aantal keren schudden met haar handje en ineens hoorde je dat er een snak naar adem was en kwam er beweging in. En ineens zag je de kleur helemaal terug komen........
Dis was dinsdag, en ze is helemaal onderzocht, maar ja. Met wiegendood, kan je geen oorzaak vinden. Het stelde me wel gerust dat ze aan een monitor lag, en ik heb meteen de nannycare aangeschaft.
Ze ligt dus nu, op een aerosleep, aan de nannycare op haar zij in zo'n dubbel dekje zodat ze niet kan omdraaien.
Dit is echt het ergste wat je kan meemaken als ouder zijnde.......ik ben gebroken en kapot. We denken nu ook; wat als mijn man niet had gekeken of we een uurtje later waren gaan kijken.....Dat irritante woord; ALS.....maar toch blijf je het denken.
Nou lieve mensen, als jullie tot hier zijn gekomen; Dikke knuffel en tot snel weer....
reacties (0)