ik zou even bij de beging beginnen
mijn schoonmoeder heeft 3 zonen en geen dochter
mijn vriend is de jongste
dus toen ze zwanger was van hem hoopte ze op een dochter
dat snap ik wel als je al 2 zonnen hebt
maar helaas van haar werd het weer een zoon
mijn vriend heeft daar al zijn hele leven moeten horen dat hij een meisje moest zijn
hij werd er op laatst gek van
nooit laat ze merken dat ze trots op hem is
dat hij al 15 jaar vast werk heeft en dat hij een goed mens is
mijn moeder gaf hem altijd het gevoel dat hij er mag wezen
maar nu dat wij steeds miskramen krijgen
maakt ze ons belagelijk
aan iedereen op straat vertelt ze het
ze geniet er zo van
mijn vriend en ik komen er eigenlijk niet
want iedere keer die kwetsende opmerkingen
dat doet ons zo pijn
mijn moeder leefde altijd mee
maar helaas die leeft niet meer
maar ja wij komen er samen wel uit
wij hebben hun niet nodig
zo lachen ons toch uit
toen ik vertelde dat ik zwanger was zij zei jij krijgt toch een miskraam
dat deed mij zeer
helaas kwam het uit
ik zal mijn kinderen nooit belachelijk maken
wat moeten we doen
mijn vriend heeft zijn ouders al zo veel kansen gegeven
maar ze veranderen nooit
mijn vriend woonde nog thuis en wou kostgeld betalen
hun wouden dat niet want ze waren geen profiteurs zeiden ze
maar iedere keer als mijn vriend eten wou pakken zeiden ze tegen hem af blijven je betaalt ook niet mee
dus hij kreeg alleen avond eten
toen ik hem ontmoeten woog hij misschien maar 50 kilo
hij ging snel op zich zelf
en toen veranderde zijn leven
hij werd gelukkig met mij
en zijn we nog steeds
reacties (0)