Tijdens mijn zwangerschap van Anniek had ik alles ruim, ruim, ruim op tijd in orde. Je kent het wel. Al weken van tevoren (lees een paar maanden van tevoren) stond alles al klaar. Elke keer liep ik het kamertje in om te kijken waar mijn kleine meisje zou komen te liggen. Elke keer keek ik even naar de kleertjes in de kast…zó klein! Ik herinner me nog goed dat ik bij de waslijn stond en een shirtje in mijn handen had; het was zo klein. Ik kon me nauwelijks voorstellen dat mijn dochter dit ooit zou dragen.
En nu? Ahum…ik ben ruim 37 weken zwanger en om eerlijk te zijn, is het nog niet af. Ik heb nog geen vluchttassen klaar (voor mij, mijn nieuwe meisje en mijn huidige dochter) en de kamertjes zijn ook nog niet af. Eén ding scheelt, Anniek krijgt een nieuwe kamer en de baby krijgt het oude (1,5 jaar oude kamertje) van Anniek. Die kamer is zo af, maar in de nieuwe kamer van Anniek moet nog het één en ander gebeuren. Er moet nog een muur geschilderd worden en mijn man is nog met een ledikant bezig te schilderen. Moet wel zeggen dat ik hoop dat het snel af is, want tja…stel je toch voor dat ik beval. Wiegje staat nog bij mijn moeder en is hier zo, maar toch…Waarom heb ik het eigenlijk nog niet in orde??? Anniek komt in onze oude kamer te slapen en wij zijn verhuisd naar zolder, waar een grote slaapkamer is gemaakt en er een grote inloopkledingkast…Daar word je als vrouw heel erg blij van!
Met mij is alles goed. Alles wederom volgens het boekje, lage bloeddruk en weinig klachten. Ben er wel zat van hoor. Mijn buik is enorm. Ben een ukje met een kort bovenlijf. Buik buikt dus uit, hihi! Met de controle van 24 weken, was mijn buik qua grootte al 32 weken…kun je nagaan hoe zo’n enorme walvis ik nu ben. Maar goed, ik mag niet klagen! (doe ik stiekem wel natuurlijk!)
reacties (0)