Miskraam

Waar ik donderdag al bang voor was, is toch gebeurd. Wéér een miskraam, zucht... Waarom hebben (voor mijn gevoel) anderen steeds geluk en ik pech. Ik besef me eigenlijk ook wel dat ik al geluk heb met één prachtige dochter en ik ben al 3 x zwanger geworden bij de eerste poging. Sommigen doen er jaren over om een kind te krijgen of verliezen het zelfs. Toch voel ik me vandaag even zielig.

Afgelopen donderdag had ik bloedverlies met wat kleine stolsels. Het kon 2 kanten opgaan en in mijn hart wist ik dat het mis was. Ik voelde me namelijk niet echt meer zwanger. Misschien is het nu makkelijk gezegd, maar goed. Ik had vrijdag  ook bloedverlies, maar echt al een stuk minder en zaterdag en zondag was het praktisch niets meer. Vanmorgen de VK gebeld en ik heb vanmiddag om 13.30 uur een echo gehad. Mijn baarmoeder was al leeg en ik heb niets gevoeld. Geen krampen als ik normaal heb als bij een ongesteldheid, toch gek. Ik twijfelde bijna of de test destijds wel goed was. Was natuurlijk wel zo, maar toch dacht ik eraan.

Ik mag nu zelfs testen laten doen of er wat bij ons aan de hand is m.b.t. zwanger worden, maar daar zie ik nu vanaf. We zijn zo verschrikkelijk snel zwanger steeds, dat komt wel goed. Wat een verschil met de vorige miskraam. Toen was ik ontroostbaar; we kwamen er dan ook pas met 11 weken achter en had ik op en top last van de hormonen. Nu heeft mijn lijf me niet voor de gek gehouden.

Net al een grote reep chocola achterover geslagen en straks lekker vroeg mijn bed in met m'n boek. Binnenkort maar weer aan de slag ;)

Ook al ben ik nuchter, ik baal als een stekker!Heb vanmiddag uiteraard een traan gelaten.