8 maanden

Wat vliegt de tijd toch.... heb heel veel virussen op mijn laptop moeten bestrijden, dus ben hier niet zoveel geweest. Ik heb daarom al veel te lang niets geschreven en er is zoveel gebeurd. Weet eigenlijk gewoon niet waar ik moet beginnen.

We zijn in elk geval op vakantie geweest naar Londen, eigenlijk een stadje er boven, maar ach... Mijn zwager en schoonzus wonen er en zij hadden Anniek pas 1 x gezien. Ze was enorm gegroeid en kon al zoveel meer. In die vakantie zat madam ineens rechtop, had ontzettend snel kruipen zonder gezien te worden ontdekt en stond ineens... Ze wilde ook ineens lopen en veel lopen. Natuurlijk wel met behulp van ons, maar dat is meer dan logisch op deze leeftijd. Ook nu, inmiddels weer thuis, staat ze alleen maar in de box en klautert overal op. Oef...

We zijn naar Londen gegaan met de nachtboot, ideaal! We dachten Anniek zo in een ledikantje te kunnen leggen, maar dat viel enigszins tegen. Het bedje was zó vreselijk smal dat Anniek zich niet goed kon omdraaien. Ze heeft bij mij geslapen op het onderste stapelbed. Ik sliep niet heel denderend, maar ach... Anniek en mijn man sliepen als een roos. De dag daarop moest ik alleen wel weer rijden, omdat Anniek alleen achter de bestuurdersplek kon zitten (en ik ben de kleinste en dan kan de stoel ver vooruit). De rest van de auto lag bomvol! (Wat sleep je veel mee zeg!) Mijn man en ik zijn één avond even Londen in geweest.Omdat we er vaker zijn geweest, wilden we niets speciaals zien en leek het ons ook niet zo handig om  er met een buggy te lopen. En Anniek zou het toch niet missen. We zijn 's avonds bij Jamie Oliver wezen eten (heerlijk!) én zijn gratis naar 'Love never dies'; de opvolger van The Phantom of the Opera geweest. Mijn schoonzus is de manager, dus werden we behoorlijk in de watten gelegd. We hebben erg ons best gegaan een liter champagne binnen de tijd naar binnen te werken en moesten zo gniffelen toen we op een VIP-plek werden gezet in de pauze met van de rode touwen op palen om ons heen. Wij zijn zo nuchter als was, dus we voelden ons niet helemaal op ons gemak. Uiteraard was het wel helemaal top!

Inmiddels weer thuis en vorige week weer begonnen met werken. Anniek kwijlt er nog steeds op los. Ze heeft chronisch een slabber om, haha! Tand 7 en 8 voel ik al zitten. Wat gaat het snel! In de box wil ze alleen nog maar staan en ze giert het uit als ze in de supermarkt in het karretje zit. Wat is het ook een lieverd!

Alles verder goed hier!