Arme Milena

Maar weer eens een blog bij mij vandaan. Moet even mijn hart luchten.
Arme Milena is afgelopen maandag van mijn schoot afgevallen op de grond. Het leek niet heel hard, maar ze was ontroostbaar. Ik vreesde een oorontsteking, die heeft ze vaker en dan heeft pijn in haar hoofd bij plotselinge bewegingen.
Maar in de avond wees ze steeds op haar linkerschouder en zei dan: pijn!!! Olivier en ik hoopten dat een nacht rust goed zou doen, maar ze is een aantal keer wakker geworden met de mededeling pijn. De volgende dag is Olivier met haar naar de huisarts gegaan. Die sloot een breuk uit, dan zou ze veel heftiger moeten reageren, dus met het advies van paracetamol naar huis gegaan. Vannacht ging het nog minder, heel veel huilen en pijn.
Dus vanochtend ben ik naar de huisarts gegaan en die heeft ons voor de zekerheid doorgestuurd voor foto's. Ook de oren even nagekeken, en inderdaad, een ontsteking.
Bij de rontgen behoorlijk gevecht gehad met Milena om een paar goede foto's te kunnen maken en het blijkt toch gebroken te zijn. Het gaat om haar sleutelbeentje, dat breekt vaker bij kleine kinderen, maar daar kunnen ze weinig aan doen. Ze hebben geprobeerd een mitella aan te leggen, zodat ze haar arm zou laten rusten, maar daar werd ze furieus van. Dus geen mitella en verder alleen het advies het rustig aan te doen. En de tip om haar zo veel mogelijk pijnstilling te geven.
De komende weken dus voortdurend paracetamol en als ze dan nog flink pijn aangeeft, neurofen erover heen. Daar zit ibuprofen in en werkt ook pijnstillend. Verder geen tuigjes over haar schouder, dus fietsen of autorijden is nu niet mogelijk en dat blijft nog wel even zo. Dus geen visite houden met kerst!
Het arme kind ligt nu op bed, is volledig versleten, maar met grote regelmaat hoor ik over de babyfoon: Pijn! Mama zo pijn!
Mijn hart breekt voor het arme grietje....

Nou, dat was hem.
Gebroken sleutelbeen en oorontsteking...