Daar lag ik dan weer op de operatietafel. Deze keer voor een kijkoperatie, de artsen en wij natuurlijk ook, willen nu wel eens echt weten hoe het er vanbinnen nu echt uitziet. Bevestiging van die vervelende aangeboren afwijking (uterus unicornis) of misschien nog wel wat anders. De schrik zat er behoorlijk in, wat zouden ze nu weer gaan vinden? Nog meer slecht nieuws? Het einde van onze droom?
Nee, integendeel... we hebben eindelijk weer eens positief nieuws gekregen. Ik blijk toch een heel normaal gevormde baarmoeder te hebben. Niks afwijking, niks uterus unicornis. Ja, die kl*te (excusez le mot) curettages hebben er wel toe geleid dat de boel aan een kant helemaal verkleefd was. Blijkbaar niet te zien op de hysteroscopie. Anyway, ze hebben alles opengemaakt, verwijderd en wat voor handelingen er nog bij komen kijken. Nu 6 weken hormonen om de wanden weer sterk te maken en als alles goed is mogen we dan hopelijk weer beginnen!!!
Verdwenen zijn de schrikbeelden van late miskraam, vroeggeboorte, keizersnede... Ineens hebben we weer alle kans (als de boel goed hersteld natuurlijk). Alle stukjes vallen nu ook op hun plek. Hoop, moed en vertrouwen zijn weer terug. Krijgt onze grote wens dan toch een positief vervolg??? Ach, het is het missen van de carnaval meer dan waard...
reacties (0)