Verkouden thuis...

Net nu ik gisteren zo blij was dat ik na 2 weken continu hoofdpijn een dag geen hoofdpijn had: dikke keel, verstopte neus, ja hoor... snipverkouden! Vannacht ineens komen opzetten, en ik kon vanochtend echt niet gaan werken. Ja, met 4 paracetamol misschien, maar dat heb ik al genoeg geslikt de afgelopen weken...

Wel balen dat ik me weer ziek moet melden, ben vorige week al 1,5 dag thuis geweest nadat mijn man een aanrijding had gehad. Hele middag in het ziekenhuis gezeten, uiteindelijk viel het ontzettend mee - toen ik binnenkwam lag hij aan de infuzen en zuurstof, helemaal gefixeerd op een brancard (!!) - maar uiteindelijk mist hij alleen een stukje tand en zijn teennagel zal wel loskomen. Plus hoofd- en spierpijn van de klap, maar dat gaat snel genoeg over hopen we. 's Avonds was ik gewoon lekker opgelucht, niks aan de hand en de volgende ochtend stond ik in de douche, het dopje van de tandpasta viel op de grond, nou, toen kwamen de tranen... ik moest me gewoon ziekmelden, helemaal van de kaart. Toch die hormonen, he?

En nu zit ik weer met een schuldgevoel thuis. Maar de baby is me te toch iets te belangrijk om de grote meid uit te gaan hangen. Ik ben toch al zo moe de hele tijd, eigenlijk is mijn werk gewoon te zwaar op het moment en daar zet ik me ook elke dag al overheen. Dus het moet maar.

Nou, ik ga weer een kamillethee zetten (krijg ik nog het minste maagzuur van, heeft iemand daar misschien nog een goede tip voor? Ik hoor het graag!)

Sonja