Kleine kids en water
Ik heb lang getwijfeld of ik deze blog moet schrijven. Ook heb ik geen idee hoe deze blog eruit komt te zien gezien ik al lange tijd niets geschreven heb. Toch hoop ik dat als maar 1 mama dit leest en zich bewust wordt van gevaar bij water met kleine kinderen, hun kind niet uit het oog verliest of wel meteen alarm slaat zodra ze hun kindje niet kunnen vinden daarmee een leven gered kan worden....
Zondagmiddag. Het was onwijs warm weer, Mn zusje bleef logeren en in de tuin hangen daar had niemand zin in. Na de honkbal wedstrijd van dyami zouden we lekker naar het meertje gaan. Heerlijk spelen in het water, warm worden in het zonnetje, een balletje gooien en zandkastelen bouwen. De tassen werden gepakt en de auto volgeladen. Op naar het meertje!
Daar aangekomen was het stervensdruk. Alleen (vanaf onze kant gezien) het achterste gedeelte was rustig en dus zette we koers die kant op. Hadden we dat nou maar niet gedaan..... hadden we maar gewoon tussen de drukte geploft maar dat is altijd achteraf.....
na ons plekje te hebben opgebouwd, river zijn bandjes te hebben omgedaan, rylie te hebben ingesmeerd en haar kleertjes verwisseld te hebben voor een badpakje begon het plezier. Het spelen in het water van de kinderen waar mijn man als een havik op aan het letten was en de ontdekkingstocht van mijn dochter die de losse grassprietjes erg interessant vond. Met zijn alle even het water in maar ik vond het te koud. Rylie vertrok geen spier maar begon ook koud te worden dus hup samen t meer uit en op de handdoek.
Daar stond een jongetje. Een blond jongetje schreeuwend om zijn mama. Iedereen keek en niemand deed wat. Mijn zusje zat bij me en bleef bij rylie en ik liep rustig naar het gillende jongetje zonder bandjes en heb samen met hem zijn moeder gezocht. Eind goed al goed. Nog geen half uur later een krijsend meisje.... mama waar ben je! Helaas was ik alleen met mijn slapende dochter dus weg kon ik niet. Een snelle check bevestigde dat het meisje bandjes droeg en een zwemband om haar middel had. Opnieuw deed niemand iets..... ik voelde me zwaarmoedig, wilde het meisje helpen maar kon mijn dochter niet alleen laten.... ik heb haar laten gaan.
Rond 16:10 ging er een zucht over het veld heen.... een drenkeling er was iemand verdronken.... ik keek op en op 50 tot 100 meter afstand stonden er mensen met handdoeken die een kring vormde. Mijn man kwam naar de handdoeken met mijn zoon van 4 en mijn zusje kwam ook aangesneld. Maar waar is dyami! Hij was met zijn buurjongetje gaan spelen dat wisten we. Zou hij er tussen staan? Nieuwsgierig zijn en gaan kijken? Dat kan hij absoluut niet handelen..... dus handelde ik. Ik liep er naartoe maar met een grote boog omheen. Inmiddels was politie en brandweer gearriveerd en hadden de reanimatie overgenomen. Want dat is wat ik zag. Een reanimatie met korte kleine bewegingen met weinig kracht. Er lag daar een kind....
mijn eigen kind zag ik niet maar het gat moest gedicht worden.... mijn handdoek lag te ver en godzijdank kwam er al iemand aanrennen met een badlaken om het gat te dichten.... ik ‘hoefde’ niet te rennen.... mijn zoon was aan komen lopen via de andere kant en heeft gelukkig weinig meegekregen.
Toen begon het wachten.... 5minuten.... 10 minuten.... 15 minuten..... de draagbare brancard werd die kant op gedragen.... 20 minuten..... en de ambulance vertrok. Het jongetje wat erin lag 4/5 jaar.....
het heeft diepe indruk gemaakt op ons allemaal.... ik wist niet dat er een kind kwijt was..... ik heb niets gehoord en niets gezien..... kwam het omdat ik in mijn eigen wereld zat? Misschien.....
de prijs die de ouders hebben moeten betalen is te hoog..... onmenselijk hoog..... maar laat het een les zijn voor iedere moeder of vader die dit leest.... verlies je kind geen seconde uit het oog in de buurt van water. Niemand weet precies wat er gebeurd is maar de prijs was veel te hoog.....
dus alsjeblieft als je met je kind naar water gaat al is het maar 5 cm diep doe je kindje bandjes om als het niet kan zwemmen... verlies ze niet uit het oog.... kijk niet naar je telefoon, lees geen boek, speel met je kind en laat weten dat je bij hem of haar bent en hou ze als een havik in de gaten.....
dit is geen verwijt maar hopelijk een waarschuwing.... een waarschuwing die misschien, heel misschien ergens in het land een leventje kan redden.....
groetjes een uit het veld geslagen mama.... die God op dr blote knietjes dankt dat haar kindjes veilig thuis kwamen......
reacties (0)