Bevallingsverhaal
Woensdag de 20ste juli om 7 uur moesten we ons melden bij de verloskamers. Eerst zou ik nog even een onderzoekje krijgen en daarna werd er toch besloten om een gel aan te brengen. De baarmoedermond was nog steeds niet verstreken, dus kon ik niet via het infuus ingeleid worden. Nou, nog even lekker tv gekeken op de kamer en nog even buiten een luchtje scheppen. Een broodje en een saucijzenbroodje eten en nog een cappuccinootje met een chocolade donut (hmmm, heerlijk). Nog lekker even geslapen en daarna geluncht op de kamer (het lijkt wel een hotel, wat ik beschrijf).
Om half 3 werd ik weer onderzocht. En zoals we al hadden verwacht. De gel had niet veel uitgehaald. Nu mocht ik dus nog een keer gel krijgen voor die dag en nu zou ik een dubbele dosis krijgen. Nou, na een uurtje aan de CTG en plat op bed blijven liggen nog even weer een luchtje scheppen (dit keer met rolstoel, want is toch best een hele wandel van de verloskamers naar de vooruitgang). Eenmaal terug op de kamer begon er hier en daar iets te rommelen. Maar nog niets concreets. Dus wij hadden rond half 5 zoiets van: "Nou, ze zullen ons zo wel naar huis gaan sturen en dan mogen we morgen ons weer melden. Wat gaan we doen met het eten? Frietje maar doen?"
Om 10 voor half 6 kwamen de weeën ineens om de 3 tot 4 minuten. Dit was duidelijk op de CTG te zien. Dus regelmatig en Mark aan het timen geslagen, waren ze maar 30 tot 40 seconden. Ik dacht: "Ok, dit zijn dus nog voorweeën." De CTG werd afgekoppeld en wij zijn naar de douche gelopen. Heerlijk dat warme water. Ik kon ze nog wel via de buikademhaling opvangen, maar ik had wel zoiets van: "Laten we die GeboorteTENS maar eens uit de verpakking halen..." dus weer terug naar de verloskamer waar Mark 'm heeft aangebracht. Daar moest ik dus voor blijven staan, nou daar kwamen de weeën hoor... Om de minuut. Maar nog steeds maar 30 tot 40 sec. Pfft, heftig zeg! En het leek wel of die GeboorteTENS het alleen maar erger maakte, dus... Weg met die TENS. Hooguit bij 3 tot 4 weeën gebruikt, maar ik kon 'm er niet ook nog eens erbij hebben, aaargh!
Om kwart over 7 hield ik het al bijna niet meer en hebben ze mij getoucheerd. Toen zat ik op 3 cm (ik heb echt even zo'n "yes"-gebaar gemaakt, eerlijk waar!). Een kwartier later nogmaals getoucheerd en zat ik al op 5 cm. En nog steeds om de minuut weeën. Ik was echt even in paniek. Ik dacht: "Als dit nog 7 tot 10 uur moet duren, dan vlieg ik hier door het plafond!" Zegt de gynaecoloog: "Voor een ruggenprik hebben we geen tijd meer, want voordat ie gezet is en ook echt werkt, ben jij al bevallen." Maar een morfine spuit wou ik eigenlijk niet. Ze hebben me uiteindelijk toch omgepraat en niet een volle dosis (20 mg), maar maar 15 mg gegeven om in ieder geval de scherpe randjes eraf te halen. Eigenlijk te gek voor woorden, dat ik in die spaarzame minuut rust tussen de weeën door ga zitten onderhandelen over pijnstilling. Hebben er zeker 5 tot 6 weeën over gedaan. Moet zeggen, dat het inderdaad de scherpe randjes eraf had gehaald en ik heb die korte minuutjes me echt even kunnen herstellen met mijn ogen dicht. Je zou haast kunnen zeggen, dat ik hazenslaapjes heb gehad. Ook hebben ze me toen ergens de vliezen gebroken.
Ongeveer weer een half uur later zat ik al op 8 tot 9 cm en kon de gynaecoloog het al zelf oprekken naar 10, dus mocht ik gaan persen. Ook die weeën kwamen om de minuut. En ook al weet je dat je tijdens een perswee je beter geen geluid kunt maken, toch komt er een oergevoel bij je op om op een gegeven moment te gaan brullen en gillen. De gynaecoloog zei: "Ze heeft donkere haartjes. Ik denk nog 3 persweeën en dan is ze er." Het enige wat ik kon denken was: "Dat kan niet, wij zijn allebei (donker) blond." 2 persweeën verder lag ze vast met d'r hoofdje en ik had echt het idee, dat ik er nog een heel eind moest en dat dat nooit ging passen. Ik smeekte bijna om een knip, maar de gynaecoloog ging daar dus helemaal niet op in. Daar kwam weer een wee en ik zou en moest persen. Om precies 21:40 uur is Rosa-Sophie geboren en was het een uiteindelijk een bevalling van 4 uur en 20 minuten.
In totaal heb ik 27 minuten met gebroken vliezen gezeten en 15 minuten geperst. Ik heb 2 hechtingen. 1 bij de knip van de vorige bevalling (die van 32 uur) en 1 aan de andere kant. Waarschijnlijk vanwege een nageltje van Sophie.
reacties (0)