24 weken en 5 dagen

Hier weer eens een blogje van mij

Vandaag alweer 24 weken en 5 dagen zwanger. En wat gaat het snel!!! Veel sneller, lijkt het, dan bij Matthijs. Die kleine mup is me helemaal suf aan het trappen, daar van binnen. Dit had ik nou met Matthijs een stuk minder.

Afgelopen woensdag zijn we bij de verloskundige geweest. Daar nog een behoorlijk emotioneel momentje gehad (die rare hormonen, ook). Mark is het van het begin af aan al niet eens met mijn verlangen om thuis te bevallen. Hij vindt het gewoon te gevaarlijk, vanwege de bevalling van Matthijs. En daar hebben we het dus afgelopen woensdag ook met de VK over gehad. En idd de VK is het wel met Mark eens.

Diep van binnen weet ik ook wel, dat het verstandiger is. Ik ben ook veel bloed verloren en ik had na de bevalling ook een onderdruk van 37. En ik weet ook wel dat dat heel gevaarlijk was. Het enige is... Ik weet er eigenlijk niet zoveel meer vanaf. Het enige wat ik me herinner van het "moment supreme" is, dat er 2 verloskundigen, 2 verpleegsters, 2 gynaecologen, een kinderarts en Mark aan mijn bed stonden. EN DAT WAS ME GEWOON TE DRUK!!!

Daarnaast heeft die 2e verpleegster mijn bekken verschoven door aan mijn been te drukken, terwijl ik nog zo had gezegd dat ze er van af moest blijven. Ik heb die verpleegster dus ook geslagen, alhoewel ik daar zelf niets meer vanaf weet. Heb daar 4 maanden na de bevalling enorm veel last van gekregen en ben toen ook naar de Fysiotherapeut geweest. Die heeft toen met meerdere sessies geprobeerd mijn bekken, zo goed en zo kwaad als het ging, weer in de juiste stand te drukken. Maar het kwam er eigenlijk op neer, dat zijn advies was om weer zwanger te worden. Zodat door de verweking mijn bekken weer in de juiste stand zou komen. En in de hoop, dat mijn bekken niet weer tijdens de bevalling zou verschuiven.

De VK heeft me gerustgesteld door mij te verzekeren, dat zij het ook een prettiger idee vindt om gewoon poliklinisch te bevallen in het ziekenhuis. Zodat, als het nodig is, ze gelijk medische zorg kan inschakelen. Maar normaal het verder gewoon niet nodig is en het met hooguit 4 personen uit kan: Mark en ik, de VK en een kraamverzorgster. Dat ik me gewoon kan douchen om weeën op te vangen en vrij kan bewegen. En eventueel kan bevallen op handen en knieën, zodat mijn bekken de minste kans krijgt om weer te verschuiven.

Heb daarom wel even een traantje moeten laten, puur vanwege dat die ervaring van de bevalling van Matthijs dan ineens heel hard binnen komt (ze beginnen nu al weer te komen, gadver).

Ik ga nu stoppen en zal in de nabije toekomst weer een blogje schrijven.

Dikke kus, Maartje

Ps: Nog even een buikfotootje van vanavond...

405 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • druifje236

    Dank jullie wel voor jullie reacties. De gyn, die 3 jaar terug de nacontrole heeft gedaan, zei toen, dat ze geen reden zag waarom ik bij een volgende bevalling niet thuis zou kunnen bevallen. Er was geen medische noodzaak.

    Maar de vk ziet dat toch een beetje anders. Juist vanwege mijn vele vochtverlies en mijn plotselinge keldering van mijn bloeddruk, van toen, ziet zij als een reden om iig poliklinisch te bevallen. Juist vanwege de mogelijkheid dat het weer zal gebeuren. Zeker omdat ik nu al een beetje last heb van een dalende bloeddruk als ik wat langer stil sta.

    Tuurlijk gaat ze niet met mij over straat, als ik al 8 à 9 cm ontsluiting heb. Dan doen we het gewoon thuis.

    Grtz Maartje

  • carpe diem

    hey, ik kan me voorstellen dat je man je liever in het ziekenhuis ziet bevallen... voor hem was het natuurlijk anders dan voor jou. Maar goed, dat geldt andersom natuurlijk ook. Dat jij liever thuis bevalt, omdat jij de bevalling anders ervaren hebt.
    Gelukkig heb je nog tijd om er over na te denken!
    Mooie buik heb je!
    Liefs Anke

  • zoet~en~stoer

    Ik wil wel geloven dat jouw man de vorige bevalling heel anders heeft ervaring dan jij. Ik was ook hele stukken kwijt en heb niet de hectief en spanning meegemaakt die er even is geweest en mijn vriend dat wel allemaal gemerkt. Voor mij was het prima te doen, maar voor hem heel spannend allemaal.

    In het ziekenhuis zullen ze ook echt rekening houden met jouw wensen, dus maak je geen zorgen.Anders stel je een 'bevallingsplan' op. Heb ik ook gedaan, of zoiets dan ... wat punten die ik belangrijk vond en wellicht op dat moment niet meer kon overbrengen heb ik opgeschreven. Ze hebben het daar gelezen en vonden het heel prettig om te weten.

    En verder... flinke buik al!! Lekker genieten!