Paniek

Hi meiden,


Laat ik beginnen met te zeggen dat ik niet wil zeuren of iets dergelijks. Ik ben vooral benieuwd of mensen dit herkennen of tips hebben.


Afgelopen maandag had ik een echo bij de vk. Voor het eerst niet in het ziekenhuis. Het was ontzettend leuk. De echo ging via mijn buik :) een fase die wij nooit eerder hebben bereikt. Niet uitkleden en je ongemakkelijk voelen. De echo zelf was fantastisch. Precies groot genoeg voor 9 weken. Mooi kloppend hartje en beentjes die bewogen. Echt prachtig. De vk zei dat het er gunstig uitzag maar dat ik over twee weken pas opgelucht adem mag halen. 


Dinsdagochtend op kantoor moest ik opeens heel erg huilen. Ik heb nu zoveel meer te verliezen. Alles van de afgelopen 6 jaar kwam naar boven. De angst, paniek, verdriet en depressie. Ik voelde dat ik me onbewust toch had voorbereid op slecht nieuws. We zijn zo gewend aan het slechte scenario. Dat alles goed gaat is gewoon overweldigend. In mijn hoofd krijg ik het niet goed op een rij. 


Mijn secretaresse heeft me naar huis gestuurd en mijn agenda voor de rest van de week leeg gemaakt. Ik ben naar mijn moeder gereden en kon niet meer stoppen met huilen. Het is even teveel. Mijn moeder zei dat onzekerheid heel gewoon is aan het begin van een zwangerschap. En met mijn achtergrond is die angst alleen maar groter.


Gelukkig heb ik vrijwel alle kwaaltjes dus voel me wel op en top zwanger. Maar de angst overheerst. Ik zou zo graag willen dat dit mijn eerste zwangerschap was. Geen bagage vanuit het verleden. Herkenbaar?


Nu even een paar dagen filmpjes kijken/ wandelen/ lezen. Wellicht ben ik wat rustiger na de echo op 9 febr (11 weken). 


Liefs Do

450 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • mamaongeduld

    Hè meid, vandaag weer een echo. Heel spannend, ik hoop op goed nieuws voor je! Kus

  • Vogelmeisje

    herkenbaar.. eerlijk? Ik heb pas echt alles los kunnen laten en verwerken na de geboorte. Toen kon ik écht opgelucht adem halen dat de ballast die je nu voelt compleet verdween en kon verwerken, voor mijn gevoel was toen het eindstation van die lange moeilijke fase bereikt. Ondanks dat ik wel genoten heb van de zwangerschap toen, en dat gun ik jou ook. Maar ik snap het zo goed dat het nog zo spannend en onwerkelijk is na al die ellende die je hebt meegemaakt.

  • Joma86

    Ik herken het erg goed. Ik had ook niet voor niks iedere 2 weken en echo om me zelf gerust te stellen. Geniet van je vrije week. Rust lekker uit. En ik blijf duimen dat alles goed mag blijven gaan

  • danika

    Zeker herkenbaar, als je veel te incasseren hebt gekregen ben je gewoon angstiger en meer op je hoede. Bang om je aan dit kleintje te hechten en weer afscheid te moeten nemen van je grote droom. En je niet kunnen indenken waarom het nu dan ineens wel goed zou gaan en eerder niet. De schrik en het verdriet dat je hebt weggestopt borrelt naar boven, je moest tenslotte steeds door en sterk zijn, je had een missie. Nu lijkt die ineens vervuld maar dat is je zo moeilijk voor te stellen. Ik heb serieus 9 pretecho's nodig gehad om steeds het vertrouwen erin te houden. Ik wens je niet de spannende zwangerschap die ik gehad heb toe maar zelfs met deze zwangerschap was de uitkomst nog prachtig, iets waarvoor ik mezelf dagelijks nog gelukkig voel maar ook mezelf nog regelmatig moet knijpen, het is echt gelukt. Neem de tijd nu die je nodig hebt, zoveel jaren vechten laat littekens achter.

  • Mirakle.ma.y

    Jeetje wat hebben jullie veel meegemaakt Sterkte heel begrijpelijk hoe je je voelt hou je haaks

  • sarona85

    Hoi, Inderdaad herkenbaar meid. Heb voor mijn zoontje wen miskraam gehad. Zelfs met een goed verlopen zwangerschap achter de rug, maak ik me nu weer zorgen en de angst is aanwezig voor een miskraam. Ik denk dat elke zwangere vrouw hier de eerste 12 weken bang voor is. Jij hebt zoveel moeten meemaken met je partner. Dat je angst af en toe de overhand neemt is zeer begrijpelijk. Niet vergeten dat je hormonen dit ook nog eens versterken. Helaas geen passende tip, maar het gaaf je lukken meid. Als het eerste trimester voorbij is zul je je waarschijnlijk iets rustiger gaan voelen. Xxxxxx

  • mamaongeduld

    Lieve Do, Je moet niet onderschatten wat jullie allemaal hebben meegemaakt! Wij hebben een minder lang traject gehad maar ook wij hebben zo'n periode gehad. Ik heb de ogen uit mijn hoofd gehuild, had perioden dat ik onzeker was, dat ik ALLES eruit wilde halen. De dagen kropen maar heel langzaam voorbij de eerste maanden. Pas toen ik 'veilig' zwanger was viel er een enorme vermoeidheid van mij af. Je staat er niet bij stil hoeveel de stress van de afgelopen jaren met je gedaan heeft! Maar jullie leven heeft gedraaid om het krijgen van een kindje, ineens is dat nu weg. Ineens krijg je een kindje. Dat gevoel kan je niet zomaar ineens omschakelen! Meid, wat jij nu voelt is volkomen normaal. Je bent een beetje aan het afscheid nemen van een moeilijke tijd, tegelijkertijd verkeer je nog in onzekerheid, en heb je last van je hormonen en kwaaltjes. Ik kan je wel zeggen: de onzekerheid blijft, ook later in je zwangerschap, ook als de baby geboren is en je kindje op groeit. Maar dat is ook het mooie van moeder zijn. Geef je gewoon over aan je gevoel, heel goed om het nu wat rustiger aan te doen. Je hebt gewoon even de tijd nodig om dit nieuwe avontuur een plekje te geven. Het komt goed en later zal het alles omvattende gelukzalige (en ook dankbare) gevoel veel meer gaan overheersen. Maar probeer ook nog een beetje te genieten. Wat er ook gebeurd in de (nabije) toekomst, elke dag zwangerschap is er toch weer een.... kus mamaongeduld

  • Mamalousje

    Herkenbaar, alhoewel ik 'maar' 1 miskraam gehad heb. Tot de 11/12 weken heb ik heel erg veel gehuild en niet durven genieten. Nu ligt er een meisje van 4 weken in de box en is het het allemaal waard geweest. Succes meid en hopelijk kan je na de 12 weken gaan genieten!

  • wurmpje82

    onthoud, alles wat aandacht krijgt groeit, negatief of positief... Maar onzekerheid blijft wel beetje denk ik