Teveel emotie in een te korte tijd...
Hi lieve meiden,
Ik ben even wat minder actief geweest op de site en ik zal vertellen waarom dat is. Op 30 juni 2010 ging ik vol zenuwen naar school voor mijn afstudeergesprek. Na een pittig gesprek van 45 minuten kreeg ik te horen dat ik was afgestudeerd met een 9!!!! Ik ben zo ontzettend blij met dit resultaat! Direct werd ik ook gevraagd als werkveld deskundige om in de volgende jaren bij gesprekken te zitten. Ik voel me vereerd en opgelucht dat ik eindelijk klaar ben.
Op 1 juli 2010 kom ik op mijn werk en is alles versierd omdat ik klaar ben met school. Een feestdag!
Om half 13.00 uur wordt ik gebeld door mijn moeder, ik moet even naar een rustige plek. Mijn schoonzusje is 24 weken zwanger...en het gaat niet goed.
Vandaag heb ik gehoord dat het kindje niet levensvatbaar is zodra het geboren wordt. Ik heb me ziek gemeld om dit verdriet dat direct op mijn rug geslagen is te verwerken. Lopen gaat niet en autorijden al helemaal niet. Telkens moet ik aan mijn neefje denken dat ik nooit zal leren kennen.
In een dag ging ik van super blij naar super verdrietig. Heel heftig.
Maar ja zo ga je ook twijfelen... We gaan deze maand op voor ronde 20, maar kunnen wij het wel aan als dit bij ons zou gebeuren. Ik ben zo ondersteboven van dit nieuws, zo verdrietig en zo onwerkelijk.
Ik heb geen woorden meer...
Liefs Do
reacties (0)