Een cultuurshock!

Nolan is inmiddels ruim 3wkn oud en we hebben al heel wat wegen bewandeld.

Nolan heeft een darmvirus gehad toen hij anderhalf week oud was en moest daarvoor worden opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig liep het allemaal met een sisser af. Een week later werd de kleine boef verkouden en daaropvolgend ontwikkelde hij een naar hoestje. Hij leek er echt in te stikken en we konden dan ook langs de huisartsenpost waar gelukkig niet meer dan een virus in de luchtwegen werd vast gesteld. Maar Nolan heeft er echt veel last van en kost hem (en mij) dan ook veel energie. Arm kereltje....

Nou; deze onrustige start zorgt echt voor een heuse cultuurshock.
Voor mijn gevoel ben ik de hele dag achter de feiten aan aan het rennen. Myron is vrij jaloers en Nolan slaapt weinig en bij wakker zijn huilt hij veel. Daarnaast is Myron nu ook nog eens flink ziek dus kom echt overal handen te kort. Zelfs mijn man en hond kan ik momenteel niet datgene bieden dat zij nodig hebben. Het is proberen alle ballen hoog te houden maar dit lukt nauwelijks.Het is aanpoten rennen en vliegen. Maar aan het einde van de dag wanneer mijn man thuis komt heb ik het idee dat door al het brandjes blussen ik niks heb gedaan. De vaatwasser is vaak nog niet ingepakt, de was niet opgehangen en aan het eten is nog niet eens begonnen.

Het is zo'n cultuurshock omdat Myron van voeding tot voeding sliep en ik het helemaal niet als zwaar heb ervaren. Het had ook maar weinig effect op mijn huishouden. Ik deed hem er gewoon even bij. Nolan slaapt ontzettend weinig overdag en wil erg graag bij mij zijn. Laat ik hem even huilen dan gaat dit al snel over in krijsen wat alltijd gevolgd wordt door spugen. Dus ik heb maar weinig momenten op een dag mijn handen even vrij. Ik heb al van alles geprobeerd om em rustig in zijn eigen bedje te laten slapen, maar het lijkt maar niet te lukken. ('s nachts wel gelukkig) Dit zorgt voor veel jaloezie bij Myron. Hij uit dit door op een negatieve manier aandacht te zoeken. Het knopje 'luisteren' staat sinds 2wkn echt uitgeschakeld en soms drijft hij mij bijna tot waanzin.

En daarnaast wordt ik overspoeld door het gelukkige gevoel. Ik heb 2 kinderen. Ik houd zoveel van die heerlijke koppies. Lekker knuffelen met de kleine en leuk spelen in de speeltuin met de oudste. Als ik Myron zijn broertje een kus zie geven krijg ik kriebels in mijn buik. Ik heb mij wel eens afgevraagd of je van de 2e net zoveel kan houden als de 1e. Dit kan ik met een volmondig JA beantwoorden! Wat heerlijk is het om moeder te zijn van mijn 2 schatjes en wat geeft het mij een voldaan gevoel als ze 's avonds allebei tevreden in hun bedje liggen te slapen..

JA; moeder zijn van deze 2 mannekes beleef ik als een echte cultuurshock op alle mogelijke denkbare manieren. Tijd tekort en overuren draaien zoals ik van tevoren zeker niet bedacht had. Maar het mooie van deze cultuurshock is dat het overweldigend, nieuw, uitdagend en spannend is. Mijn gezin geeft mij het gevoel dat ik ergens voor leef en dat geeft mij een overweldigend heerlijk voldaan gevoel!