Curettage part II

Na de aanhoudende klachten kon ik afgelopen maandag weer onder het mes.
De ingreep ansich stelt niet zoveel voor. Het is meer alles erom heen dat je buikpijn zou bezorgen mocht je die nog niet hebben.
De gynaecoloog had besloten dat we na de curettage gel zouden plaatsen om de risico's voor verkleven tegen te gaan. Maar na de mededeling dat de vorige gynaecoloog wat had laten zitten was ik toch wat overrompeld. En thuis kwamen toen de vragen.

Hoe groot is het risico van verklevingen?
Wat zijn de ervaringen met de gel?
Moet ik dan toch geen spiraal en hoe lang moet dat ding dan zitten?
Hoe kon dit gebeuren?
Kun je verklevingen weer los snijden?

Ik wil zo graag nog een kindje en ik wilde er niet zoveel tijd tussen laten zitten.
Maar die keuze is niet meer aan mij.
Het zal nu anders worden.

Vrijdag dan toch maar een poging gedaan om antwoord te krijgen op al mijn vragen en na overleg zou er dan toch een koperspiraal geplaatst worden.
Maandag was daar dan de dag dat omdat ik zo graag nog een kindje wilde ik een spiraal zou laten plaatsen (hoezo contradictie????) Half acht nog een beschuitje en een kopje thee en ik moest mij om 13u melden. Maar alles liep uit en er was nog niet eens een bed voor mij vrij. Gelukkig hoefde ik maar een half uurtje te wachten en kon ik plaatsnemen. Maar pas tegen kwart voor zes (honger) werd ik richting OK gereden. Waar wederom een goed lopend infuus plaatsen een hard gelach werd. Drie kwartier en tig blauwe plekken later kon ik dan eindelijk geholpen worden. Tijdens de operatie is besloten een spiraal te plaatsen en de gel aan te brengen. Ook heb ik een flinke dosis antibiotica gekregen tegen de ontsteking en nogmaals anti-D, omdat er nog zoveel zat. (ik heb bloedgroep A-; dus voor de rhesusfactor)
Je vraagt je af wat de vorige gynaecoloog daarbinnen dan gedaan heeft, gezien het feit de miskraam natuurlijk op gang is gekomen en er alleen nog een rest zat de eerste keer.
Om half 10 mochten we na wat te eten weer naar huis. IK voelde me toen echt beroerd maar weigerde ook maar een minuut langer te blijven dan nodig. Gelukkig is mijn mna mijn steun en toeverlaat en wijkt geen moment van mijn zijde.

Vandaag voel ik me een stuk beter en de koorts en de drukkende pijn is gezakt.
Nu hopen dat alle voorzorgsmaatregelen hebben geholpen en de spiraal spoedig verwijderd kan worden en wij in 2013 zwanger mogen raken.