Onbestemd en onbehaagelijk gevoel
Vandaag mijn eerste (halve) werkdag gehad sinds Pixel*.
Met lood in de schoenen ging ik vanmorgen het pand binnen.
Maar het viel aardig mee. Ik wilde niet huilen als ik mijn verhaal deed en dat is gelukt. Verder krijg ik alle tijd die ik nodig heb voordat ik weer op volle toeren mee draai. Daar ik voelde me een vreemde eend in de bijt. Alsof ik daar niet meer thuis hoor.
Ik voel me zo vreemd, raar, ongemakkelijk. Ik kan het niet uitleggen en ik ken het ook niet, ik ken mezelf niet. Het ene moment is alles prima en het volgende moment ben ik een hoopje elende. Ik ben onrustig en heb nergens zin in. Mijn man doet zijn best, maar ik vind zijn aanwezigheid snel teveel. Verder zie ik er telkens tegen op om met mijn zoontje alleen te zijn. Qua gedrag lijkt hij wel een protesterende puber en ik heb momenteel een heel kort lontje en snel erg geirriteerd. Liefde geven vind ik moeilijk. En daar voel ik me dan weer schuldig over.
reacties (0)