Week 12; uit de grootste risicozone

Zo week 12 is aangebroken!

Het grootste risico zit er nu op! Maar na mijn bloeding van afgelopen vrijdag voelt dat voor mij absoluut niet zo!

Ik ging naar het toilet en ik zag code rood in mijn slipje. Ik schrok me wild. Al had ik geen krampen. Ik heb de VK gebeld en kon meteen komen ookal was het vrijdagavond. Daar aangekomen meteen met de echo gekeken; alles was goed. Puck bewoog goed, het hartje klopte mooi (133bpm) en de groei klopte tot op de dag.

3 mogelijkheden waar het vandaan kwam:
- mijn placenta lag voor de ingang. Deze kan voor de bloeding gezorgd hebben.
- door tillen of zelfs spontaan het knappen van een vaatje, omdat het allemaal extra doorbloed is.
- door mn obstipatie en kwam het daar vandaan.

Het bloeden was inmiddels gestopt en ik was gerust gesteld.
Maar bij thuiskomst dacht ik: 133bpm is dat snel genoeg, en misschien was het nu wel goed maar morgen niet meer. Het bloeden is gestopt maar dat zegt niet altijd wat.; wie weet wat me nog boven het hooft hangt. Verschrikkelijk al die gedachten, en de volgende afspraak bij de VK is pas over drie weken.

UIteindelijk gewoon in slaap gevallen en zaterdag de stad in geweest en van alles gekocht wat nodig is voor de komst van Puck. Ik was van de blauw/roze wolk afgelazerd en dacht; ik koop me weer op deze wolk. Ook dat hielp maar even.

Ik moet nu gaan accepteren dat ik het leven niet in de hand heb en het moet nemen zoals het komt. Maar dat is zeker niet eenvoudig.

We gaan met goede moet de laatste week van het 1ste trimester in en fantaseren alvast over deze zomer met onze mooie kleine gezonde Puck in handen