Misschien ben ik toch niet helemaal gek...
Al een paar dagen ben ik ontzettend druk, buiten het zwanger willen worden zijn er op dit moment nog een paar spannende dingen gaande in mijn leventje. Ik vertelde gisteravond aan een vriendin dat ik steeds zo moe en emotioneel ben, en haar reactie was: ¨je krijgt ook weer heel wat voor je kiezen de laatste weken, logisch dat je als een zombie rondloopt". Dit nadat ik vertelde dat ik er in de tram 2 haltes te laat achter kwam dat ik had moeten overstappen. Op de terugweg stapte ik in, zei nog tegen mezelf "wakker blijven Do", maar zat vervolgens weer zo weg te dromen dat ik wederom mijn overstap miste.
Op weg naar het ziekenhuis kon ik kiezen, voor 1 halte overstappen, of 5 minuten lopen. Normaal vind ik het heerlijk om te lopen, maar had er nu echt de puf niet voor. En dan vind ik het zooo zwak van mezelf dat ik toch voor dat piepkleine stukje de tram neem. Maar goed, ik ben al een paar dagen steeds om 5 uur al wakker en flink misselijk, en voel me dus ook niet bepaald fit. Ik zal het mezelf dan ook maar moeten vergeven dat ik zo "lui" ben, en nu vooral maar goed luisteren naar mijn lichaam.
Maar ik had heel veel twijfels bij de signalen die mijn lichaam me geeft nu. Moe, misselijk, veel plassen, 3 dagen terug een drupje bloed, afwezig, emotioneel (en niet zo'n beetje ook). Zijn dit de hormonen, of is dit een gevolg van de bbz, en alle andere spannende dingen die nu gaande zijn?
Omdat ik zo druk ben overdag let ik eigenlijk niet erg op wat ik verder nog voel, maar als ik dan
's avonds op de bank ga liggen krijg ik een zeurderig gevoel in mijn onderbuik. Zou dat vermoeidheid zijn, of toch nog een nasleep van, of verbeeld ik het me allemaal?
Damn, wat kan een mens soms twijfelen aan zichzelf!!!
Als fibromyalgie patient weet ik als geen ander hoe je lichaam je voor de gek kan houden, maar toch hou ik heel sterk het gevoel dat de inseminatie wel weer eens gelukt zou kunnen zijn.
De uitslagen van mijn bloed laten natuurlijk nog even op zich wachten (Grrrrr...) en ik had gisteren een negatieve zwangerschapstest, wat natuurlijk logisch was een week voor NOD. Maar nu hoorde ik gisteravond ineens dat een ovulatietest ook HCG kan meten (maar andersom een zwangerschapstest geen LH). En een ovutest is iets gevoeliger dan een zwstest, hoewel het geloof ik niet heel veel scheelt.
Dussss... toen ik vanmorgen wakker werd met buikpijn, en steken aan de rechterkant... en ongeduldig en nieuwsgierig als ik ben heb ik vanmorgen voor de gein eens een ovutest gedaan.
Twee streepjes!!! En om het zeker te weten een half uur later nog maar eentje, met hetzelfde resultaat.
Ik ben mij ervan bewust dat op deze manier testen niet bepaald betrouwbaar is, en dat het dus eigenlijk nog niet veel zegt. Gelukkig kan ik daar dan wel weer heel nuchter in blijven. Het is nog veel te vroeg om er ook maar iets van te zeggen, en mocht mijn ei bevrucht zijn, dat weet ik ook heel goed dat er nog heel veel mis kan gaan...
Maar ik ben stiekem wel een beetje opgelucht om te weten dat er toch iets "rommelt" in mijn hormonen. Mijn lichaam houdt me in ieder geval niet helemaal voor de gek. Dit zal dan ook wel uit de bloedtest blijken, wat inhoudt dat ik snel een afspraak in het ziekenhuis kan krijgen. Vooral omdat ik vanmorgen steken aan de rechterkant voelde is mijn grootste angst nu dat er toch weer "iets" in mijn eileider blijft hangen. Ik heb er tenslotte nog maar eentje, en die wil ik niet ook kwijtraken.
Dus zwanger of niet, dat hoor ik straks dan wel van de arts... maar voor nu ga ik er dan maar even vanuit dat ik toch niet helemaal gek ben, en dat is voor mij voldoende om nu verder maar geduldig af te wachten op wat komen gaat.
reacties (0)