Bevallingsverhaal

Hallo ladies,

Hier mijn bevallingsverhaal:

Dinsdag 14 februari de dag van de liefde (valetijnsdag) werd ik ingeleid. Smorgens om 9 uur moet ik mij melden op de verloskamers. Eerst een inwendig onderzoek om te kijken naar eventuele ontsluiting, helaas was dit nog 1,5 a 2 cm dus niet genoeg om mijn vliezen al te breken. Dus ik krijg eerst een balloncatheter. Nog even een uur aan de ctg om te kijken of de kleine het goed doet. En alles was in orde.

Nu wachten op het moment dat de ballon eruit valt en ik genoet cm hebt. De dag ging wel redelijk snel beetje gelopen en tv gekeken en visite gehad. Savonds net na het bezoekuur valt me ballon eruit. Yess dacht ik morgen is het zover en kunnen ze mijn vliezen breken. Een lange nacht te gaan pff wat een zenuwen gingen door me lichaam heen.

Smorgens om half 7 word ik gewekt door 1 van de zusters om aan de ctg te leggen, te douchen en wat te eten. Nu wachten tot dat er een dokter komt om mij te beoordelen. pff en dat duurde lang ze kwamen pas om half 10. Ik zeg nog jullie kunnen me vliezen breken want me ballon is er uit. Nou even weer een inwendig onderzoekje maar met slecht nieuws, nog steeds 1,5 a 2 cm. WAT?!?! dacht ik hoe ken dat nou de ballon is eruit dus moet genoeg hebben. Maar helaas bij mij was dat weer niet het geval. Hoeveel pech ken een mens elke keer hebben pfff.

De dokters zeiden we gaan even naar de verloskamers zodat we nog even goed kunnen voelen omdat ze daar betere bedden hebben, en zodat we gelijk een nieuwe ballon kennen plaatsen. Zogezegd zo gedaan. Eenmaal op de verloskamers aan gekomen hetzelfde onderzoek en hetzelfde nieuws nog steeds te weinig cm. Maar zei de arts ik vind het ook raar aanvoelen want voel geen hoofdje.We pakken even de echo erbij.

Echo apparaat erbij gepakt en ja hoor mevrouw lag dwars in mijn buik. oke en nu zei ik haha. Dat word een draai versie dus er werd iemand bij geroepen om gelijk de kleine te draaien. Helaas eindigde dit in een stuitligging. o o o wat een drama en wat is de kleine lekker eigenwijs. In mijn zwangerschap al 2x een draaipoging gehad en nu lag ze weer verkeerd. Ze probeerde nog een paar keer de kleine te draaien maar helaas lukte dit niet en bleef ze in een stuit liggen.

De artsen gingen overleggen wat ze nu moesten doen, een keizersnee doen ze pas vanaf 39 weken en ik was 37+6 dus nog te vroeg om een keizersnee. En me vliezen konden nog niet gebroken worden want de kleine lag nog veels te hoog wat dus gevaarlijk was om me vliezen breken, omdat er anders mischien een navelstreng of arm uit zo komen, en weer een balloncatheter inbrengen kon ook niet want als dan zat je met heltzelfde verhaal, dus wat was wijsheid om nu te doen. Uiteindelijk werd er besloten om te wachten en ze stuurde me naar huis!! Met de mededeling kom maandag maar terug dan kijken we hoe de kleine leg en mischien dat we dan verder kunnen, zo niet dan plannen we een keizersnee met 39 weken.

Nou wat een shock, wat was ik pissed en verdrietig, word je ingeleid wegens bepaalde risico's en voor de kleine word je ook gewoon naar huis gestuurd?!?! Ik zei nog maar de kleine blijft draaien door alle vruchtwater, 1 van de artsen was het ook met mij eens maar ze kon niet veel doen. Nou ik werd nogmaals aan de ctg gelegd omdat ze de kleine zo veel hadden gedraaid en wouden kijken of alles nog goed ging met de baby. En ook dit ging weer allemaal verkeerd bijna een half uur bezig geweest om de het hartje te vinden maar ze kregen het niet voor elkaar, de kleine was gelukkig wel druk aan het schoppen dus wist dat het wel goed ging met haar. De arts pakte weer het echoapparaat erbij om te kijken hoe ze lag om het hartje te vinden. En wat zag mijn oog de kleine lag weer met het hoofdje naar beneden!!! haha wat een kind iedereen moest er wel om lachen, dus de arts belde meteen weer een andere arts op om te vragen hoe of wat nou.

Ze besloten om door tegaan en mij weer een balloncathter te geven en me daarna in te pakken doormiddel van een sluitdeken. Dit is iets van vroeger dan pakken ze wat lakens en binden ze heeel strak om je buik heen en word vastgezet. Hierdoor moet de baby dan vast blijven liggen en kunnen ze niet draaien. Eenmaal alles ingepakt en ingevbracht weer aan de ctg en daarna door mijn kamer om te wachten totdat ik weer genoeg cm zou hebben.

Om half 3 ging ik naar de wc en viel mijn balloncathter er weer uit, oo dacht ik dit is niet goed ze hebben hem niet goed vastgemaakt want hij valt er wel heel snel uit. Ik gelijk naar de zusters en gezegd hoe of wat. Er kwam snel een gyn aan en die deed gelijk een inwendig onderzoek om te kijken hoe of wat. En ja hoor ik had 3 cm!!!!! woehoeeeeee pak je spullen maar bijelkaar we gaan naar de verloskamers.

Het duurde allemaal weer wat langer natuurlijk haha, maar uiteindelijk werd er om kwart over 4 een infuus aangebracht met weeenopwekkers. Omdat de kleine nog hoog lag hoopte de gyn dat ze hierdoor zou zakken en dat ik meer cm zou krijgen en me vliezen konden breken of gebroken kon worden. Om de 20 minuten werden de weeen extra opgevoerd, het verliep allemaal soepel voelde niets van de weeen heerlijk dacht ik nog. Om een uurtje of 6 werd er weer gekeken hoe of wat helaas gebeurde er niet veel geen cm erbij en geen daling van de kleine. Dus weer werden de weeen opgevoerd.

Helaas zei de gyn ook als er straks niets gebeurd en we blijven de weeen opwekken maar je lichaam reageerd er niet op dan stoppen we er mee en mag je een paar uur slapen en gaan we morgenochtend weer verder. Pff wat een k*@#t nieuws ik werd er chago van. weeer een domper elke keer wat. Vandaar dat ik dus de weeen niet echt voelde er gebeurde niets pff. Nou kom maar op met de pijn en laat de cm maar komen dacht ik haha.

Om een uurtje of kwart over 7 kwam ze weer kijken, en voelen hoe of wat ze zei niet veel maar belde een andere arts die even moest komen. En eindelijk was het zover ze konden me vliezen breken!! Patsss boem daar gingen me vliezen en wauuwww wat een hoop vruchtwater het spoote eruit en echt alles zat onder 2 a 3 keer toe patste het gewoon eruit.echt bizar. De gyn zei ook ik heb dit in alle 15 jaren nog nooit meegmaakt zoveel vruchtwater. Me weeen werden gelijk meer en beter dus nu ging het toch eindelijk gebeuren.

Ik heb nog 3 a 4 keer moeten bellen op de knop omdat heel mijn bed en lakens zeiknat waren van de vurchtwater het bleef lopen en stromen de grond maar een aantal keer gedweild worden echt bizar!!

Na een uur kwam de gyn weer kijken of er al schot in de zaak zat, en had 4 cm dus nog niet veel en ze zei ook dat het nog ff kon duren. Dus heb toen ook gekozen voor een ruggenprik omdat de weeen al pittig waren en ik al uitgeput was door alles. Rond half 9 kwamen ze me een ruggenprik geven en wauwww wat is dat spul toch heerlijk voelde niets en kon lekker ontspannen en relaxen.

De tijd ging wel snel en af en toe kwamen ze kijken of de ontsluiting al vorderden maar helaas ging het allemaal super langzaam en om 11 uur werd de wacht gewisseld en kreeg ik andere artsen die me verder zou helpen. Om 24 uur kwamen ze nog eens kijken maar er zat niet veel vordering in. De tijd ging wat langzamer voorbij en waren allebei op. en hebben een beetje lopen doezelen.

Om 2 uur kwamen ze weer eens kijken en had 6 cm pfff wat een ellende wat ging het toch langzaam. de weeen werde niet meer hoger gezet omdat de kleine dat ook niet fijn vondt. Ik kreeg well weer veel pijn door de ruggenprik heen en het was moeilijk de weeen weg te puffen dus heb op de bel gedrukt om te vragen of ze nog wat bij konden spuiten en gelijk gezegd dat ik het gevoel had om te poepen. de verpleegkundige zou het doorgeven aan de arts en die zou komen kijken.

Helaas kwam er niemand en ik werd gek van de weeen en belde weer, weer kwam de verpleegkundige en gaf me een shot erbij, even daarna kwam de arts kijken en die zei we kijken het aan.Ik vroeg of ze niet inwendig wou kijken om te zien of ik al meer cm had, maar ze wou afwachten, Hierop zei ik maar ik heb heel de tijd het gevoel dat ik moet poepen, ow zei de arts dan gaan we even kijken. En wat bleek ik had dus al een uur lang ontsluiting en mocht gewoon persen!!Dus heb een uur lang persweeen gehad vandaar de pijn.

Toen ik eenmaal mocht persen ging het allemaal super snel, aantal keer geperst en binnen 15 minuten was daar de kleine meid!! MILEY is haar naam ze woog 3395 en is 50 cm klein. Om 3.40 uiteindelijk geboren

Ik was goed uitgescheurd, dus moest nog even gehecht worden inwendig en uitwendig.

Om 4.30 kwamen onze ouders de kleine miley bewonderen, en kon de kraamtijd gaan beginnen.