Het hele verhaal van begin tot eind!

Zo kan ik een beetje van me af schrijven, niet persee voor de mensen die het lezen, maar gewoon voor me zelf..
En omdat ik me verveel haha;)

Ik en me lieve vriend hadden er samen voor gekozen om een kleintje in ons leven te willen.
Het heeft ook niet lang geduurd voor ik zwanger was!! In april deden we een test en het was RAAK!
Ons geluk kon niet meer op;)

Maar wat gaat de tijd langzaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaam... Vooral omdat je het eigenlijk meteen
van de daken wil schreeuwen!

Ik begon met een gewicht van 62 KG. In de eerste weekjes ietsje afgevallen door de misselijkheid en het weinige eten.

Met 7 weekjes mochten we een echo doen in het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht.
Met een inwendige echo kregen we voor het eerst ons wondertje te zien, het hartje klopte! YES!!!!

Heb tussen week 7 en 12 wel erg last gehad van misselijkheid, overgeven en hele erge vermoeidheid.
En heb ik vreselijke buikkrampen gehad.. Wat dat nou geweest is weet ik niet maar ik moest het bijna
wegpuffen zo erg!!

Met 10 weken hadden we een termijnecho gedaan.
En we gingen met een prachtige foto naar huis!!:) Wat een verschil in die 3 weken zeg, van een "stipje"
naar een heel mensje met handjes en voetjes!! Heel bizar.

We hadden besloten het eerst aan ons moeders te vertellen, toen ik 12 weken zwanger was (viel precies
op moederdag) hadden we een pakje met I Love Oma aan ze gegeven! Nou hun moederdag kon ook niet
meer stuk natuurlijk!! Vreselijk blij waren ze!!

Een weekje later hadden we het op Facebook gezet, veel leuke reacties!!!
Agja natuurlijk zijn er een aantal personen die dan niet reageren (jaloers zijn of het je niet gunnen)
Die mensen ook meteen uit mn lijst gegooit;) Byeeeeeeeee!!

Ik liep bij verloskundige praktijk Vivian in Dordrecht, heb daar een fijne verloskundige gehad.
Met 14weken hoorde we voor het eerst het hartje kloppen! Wat was dat spannend, want de verloskundige
had erge moeite het hartje te vinden.. We schrokken ons rot! Het duurde wel 10 MINUTEN!!
Gelukkig na lang wachten hoorde we het eindelijk:) Wauw wat bijzonder!

Met week 15 heb ik voor het eerst leven gevoeld!! Ik wist meteen dat het de baby was!
Het waren 4 kleine tikjes/duwtjes rechts onderin. Wauw ik was er sprakeloos van! Zo vroeg al!!!

In week 17 hadden we een geslachtsbepaling bij echopraktijk Drechtsteden in Papendrecht.
Wat spannend!!!!!!!!!!!! We waren nog nooit zo zenuwachtig geweest! We hadden sterk het vermoeden
dat het een jongentje zou zijn.. Wat kan je gevoel er dan zo naast zitten zeg hihi!
Een prachtige echo was het, veel mooie foto's, ze was lekker actief en wauw wat een verschillen weer met
de laatste echo!! Alles erop en eraan. Eindelijk wisten we het, het is een MEISJE!!!(L)
Opeens was de echografist even stil en wat aan het bekijken.. Ze zag een streng, ze zei dat ze dacht
dat het een "amnionstreng" was. Dat is een soort verkleving/vlies dwars door de baarmoeder heen,
waar ons kleine meisje in verstrengelt KAN raken.. En dus vreselijke vervormingen of amputaties door kan krijgen!!
Jeetje wat een rot nieuws!!! Met een blij maar ongerust gevoel naar huis...

Meteen bij thuiskomst moesten we de verloskundige op de hoogte brengen. Maar die begreep er niks van.
WIST NIET EENS WAT EEN AMNIONSTRENG WAS! En kon ons eigenlijk niet gerust stellen...... :(
En ja wat ga je dan doen.. Googlen.. Nou wat we daar aantroffen.. We zaten ons helemaal gek te maken!
Wat nou als ze nu vast zit, wat nou als dit als dat............

We hebben een week later een echo gehad in het ziekenhuis bij de gynaecoloog Dr. Schipper.
Erg aardige vrouw die ons meteen gerust stelde. Ons meisje zat op dat moment nog vrij en kon nog
alle kanten op zwemmen. We moesten ons niet druk maken en eventjes afwachten op de medische echo (21wkn)

In week 21 dus de medische echo gehad. Alles is opgemeten door de gynaecoloog en alles was goed,
de "streng" zat er wel nogsteeds maar had gelukkig geen schade aangericht aan ons kindje.
Ze zeggen dat als je een amnionstreng hebt, het al heel vroeg in de zwangerschap fout gaat.
Maar dat was bij ons niet het geval dus. We gingen met een redelijk gerustgesteld gevoel naar huis met een prachtige echo foto!

Heb in maand 5 trouwens 5 bloedneuzen achter elkaar gehad, terwijl ik NOOIT een bloedneus heb gehad, dus dat was wel erg vreemd! Maar alles is beter doorbloed heb ik gelezen.. En misschien kwam het ook wel omdat ik me een beetje zorgen maakte om ons kleintje!

De gynaecoloog vond het wel nodig om met 23weken nog een echo te laten maken bij een gespecialiseerd arts, Dr. Ronbout. Ik kreeg weer een echo (spannend.....) en ze zag al gauw dat het geen anmionstreng was. Maar een afwijkende vorm van mn baarmoeder. Een hartvormige baarmoeder. Een amnionstreng is namelijk veel dunner, en dit was een soort tussenschot aan de bovenkant, en de onderkant was open, net als een hartje.
Gelukkig heb ik niet de aller ergste vorm want dan zou er niet eens een kleintje in kunnen leven...
Wat een aardige Dokter was dat. Ze neemt de tijd tenminste voor je en heeft alles op haar gemak uitgelegd net zolang dat we het begrepen.

Gelukkig was het dus niet een streng waarin ze verstrengelt kan raken. Het kon wel de groei iets verstoren,
omdat de baby ietsje minder ruimte heeft om te bewegen. Ze zei dat er een grotere kans is op een stuitligging, en dat het eerder geboren kan worden. Maar dat vonden we niet zo erg als de bijwerkingen van zo'n amnionstreng!!!!!
Met een opgelucht gevoel naar huis PFFF wat een gestress gehad voor niets!!!!

In maand 6 stopte ik al met werken. Ik werkte in een Vlaaien winkel met een klein terrasje, erg naar mn zin gehad.
Maar mijn bazin vind alleen ambitie en werk belangrijk, en totaal geen respect voor vrouwen met een kinderwens of die gewoon gelukkig willen zijn met een gezinnetje, inplaats van je eige je helemaal de *** inwerken.. En die dan kinderen nemen op de 40ste.. Maargoed ze dee mijn contract dus niet verlengen en ik zat met een 6maanden buikje zonder werk. Juist als je een kleintje krijg kun je het geld erg goed gebruiken.....
Maargoed uitkering aangevraagd, alles wel weer goed gekomen gelukkig. Heb me gelukkig niet hoeven vervelen de eerste weken want mijn moeder zat in een verhuizing en voelde me zo onwijs actief en energiek dat ik lekker heb lopen klussen en behangen.

Onderhand weeg ik alweer 70KG. Ja het gaat niet vanzelf he.. Stroopwafels.... Tompoucenn... Jammieeeee haha
Ik zat ook best onder de pukkels (altijd wel wat gehad hoor) maar ik dacht dat het wel wegzou gaan met de zwangerschap. Nou niet dusssss!:)

Rond week 25 heb ik heel veel harde buiken .. Mijn buik begint ook aardig groot te worden nu.
Ook krijg ik striae op mijn borsten en benen...... :( Terwijl ik vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was,
heb lopen smeren met de duurste olieen....  Gelukkig heb ik zo'n lieve man die me bijna elke avond inmasseert met een lekker olietje. En blijft zeggen dat ik mooi ben dus dat doet je onwijs veel goed!!!!!

Ook krijg ik af en toe last van maagzuur, vooral na het nuttigen van citrusdrankjes als Jus d orange enzo.
Jammmmmmmer!! Want dat vind ik zo lekker !

In week 26 was het eindelijk zover, de 3D echo!!! Ons moeders hadden we meegenomen naar deze speciale echo.
Maar pffff wat duurde het lang voordat ze dr eigen wou laten zien!! De echografiste was zeker een half uur in mn buik
aan het porren om te zorgen dat ze d'r handje voor dr gezicht weg zou halen. Ook zat ze lekker te knabbelen op dr navelstreng. Dus er zat van alles voor d'r gezichtje! Ik moest op een gegevenmoment even een rondje gaan lopen.
Moest nog net niet op mijn kop gaan staan!! Gelukkig had het ietsje geholpen en hebben we heel even haar mooie hoofdje gezien! Wat een lief koppie!!!!!! Echt heel leuk om te zien, en we gingen met heel veel foto's en een filmopname naar huis.

Ondertussen scheur ik zowat uit bij mijn benen, billen, borsten.... :( Het striae komt, en blijft komen, en STOPT NIET!
Kan me er wel druk om gaan lopen maken, maar zin heeft het niet. Gelukkig zegt mijn vriend nogsteeds dat hij me mooi vind. Dat is het belangrijkste he! Maar als ik in de spiegel kijk... Kan er wel om janken.

Ja ja week 30 is aangebroken, Weeg inmiddels 73. Hij is fijn.... Ik ben erg verslaafd aan koolzuur, en omdat ik van cola niet kan slapen overgestapt naar APPEL SPA mmmmmmmmmmmm ik drink 2 flessen per dag.
Zou ik daar zo van aankomen dan???... Ik heb in deze tijd gelukkig wel wat minder pukkeltjes in mn gezicht.

We hebben in deze week weer een groei echo gehad. Uit deze echo was gebleken dat ze te klein is.
We konden niet meer doen dan even afwachten en na 2 weken weer een echo doen, om te kijken of ze gewoon "normaal" doorgroeit, maar gewoon een kleiner babytje is dan gemiddeld, of dat de groei wordt verstoord door de afwijkende vorm van de baarmoeder. Wat echt een probleem zou zijn!!

In week 32 kregen we dus weer een echo, en daaruit bleek dat ze "normaal" doorgroeide. Dus NIETS aan de hand!
Gewoon een lekker klein babytje dus. Haar geschatte geboorte gewicht was rond de 3100g. Best normaal dus!

Ondertussen kan ik nogsteeds niet stilzitten van de energie, en doe dus best veel in huis.
Maar dat wordt wel verstoord nu door erge rugpijn en vreselijke steken in mijn rechter heup!
Heb gisteren een controle gehad, de dokter had mijn heup nog nagekeken maar hij zei dat het er allemaal bij hoorde! Agja heb het er allemaal voor over. En als dat alles is?? Heb ook tehoren gekregen dat ze volledig is ingedaald nu. (week 35,4) Daar heb ik trouwens geen last van gehad, alleen af en toe een "ongesteldheids krampje". Nou ik hoor soms hevigere verhalen! Met indalings weeeen en al!

Maar in iedergeval.. Nog een paar weekjes, en dan is ze er!!!!
Spannnend. Wanneer zou het gebeuren? En hoe? IK WIL HET WETEN!!!!!!....

Toen alweer 36 weken zwanger, en weeg 76,8 HELP............ Zou het NOG meer worden? Toch maar stoppen met snoepen!!!

Tussen week 36en 37 erg last gehad van obstipatie nou das ook niet fijn hoor haha.
En ik heb eindelijk mn "nesteldrang" te pakken, dacht eigenlijk dat ik het niet zou krijgen, maar
ben dus echt van alles aan het verzinnen om nog ff snel te doen haha. Heb zelfs al zin om de kerstboom te voorschijn te halen!! Maar nog ff wachten... tot 6december haha:)

In week 37.4 heb ik smiddags mijn eerste "voorweeën" gehad. Ik voelde het opkomen toen ik bij mijn moeder op visite was, het was een heftige pijn in mijn rug (nee geen rugpijn..) Alsof alle spieren om werden gedraait. En die pijn trok door naar mijn buik, had daarbij ook een harde buik.
Toen het (heel langzaam) afzwakte ben ik maar gelijk naar huis gereden. Onderweg nog een stuk of 3 best pijnlijke harde buiken gehad. Thuis aangekomen, even omgekleed, dacht even lekker te gaan koken maar toen kreeg ik het weer! Vanuit mijn rug, trok door naar mijn onderbuik, met een harde buik. Gelukkig kwam op dat moment net mijn mannetje thuis van zijn werk, en kon ik hem even als steunpaal gebruiken want ik moest echt even leunen. Was echt een heel heftige pijn die opkwam, en langzaam afzwakte. Toch echt een wee lijkt me. Maar helaas vals alarm want kreeg een heerlijk warme kruik van mn man en werd op de bank gegooit haha en daarna geen last meer gehad.. Alleen een ONWIJS drukke baby haha.. Jammer nog even geduld dus! Maar dit waren de eerste voorweeen dus!

En oja.. IK WEEG NU 80 KG! pfff

Week 38 is aangebroken.. Ik geloof dat (als ik mm weeen krijg) ik ze maar moet ophouden,
want de weersomstandigheden zitten niet echt mee! En morgen ook nog is een sneeuwstorm
waarop ze adviseren niet naar buiten te gaan! Lekker als het gaat beginnen haha..
Mijn moeder moet vanuit Rotterdam komen, en mijn schoonmoeder vanuit Zaandam! Spannend..

Jeetje!! alweer 39weken zwanger.. Wie had dit gedacht? Gynaecologen zeiden allemaal dat ze te vroeg geboren zou worden nou mooi niet dus! Gelukkig maar!! Maar toch ga je je er een beetje op instellen... En valt dit toch wel weer een beetje tegen.... Maargoed nog even volhouden dus!
Bijna geen geduld meer. Mn lieve man ook niet! Heb nog geen enkel voorteken van de bevalling gehad, behalve die onschuldige voorweeen van vorige week! Waarom duurt het wachten zo lang? En ja ik weet het... 'Geniet nog even van de rust' maar dat doe ik ook wel hoor.. Zit nou ook weer levenloos op de computer mn eigen te vervelen terwijl ik mn huishouden eigenlijk moet doen... Maar ach , morgen nog een dag, en die daarna, en die daarna.. Baby komt toch nog niet!

Moet wel zeggen dat ze de afgelopen 4 dagen ONWIJS druk is na het eten savonds..
Rond een uurtje of 7 wordt ze wakker.. Gaat ze me erg lopen porren en trappen, heel mn buik die op en neer gaat haha. Nou grappig is het niet meer want het gaat zo´n zeer doen nu!! Lijkt wel of ze een gat aan het graven is naar buiten via mn buikwand......... Kan haar dan ook op geen enkele manier rustig krijgen. En dit gaat zo´n 6uurtjes nonstop door! Kan er natuurlijk ook niet van slapen haha..
Maar ach als dat het enigste is! Hoop maar dat ze het snel niet meer naar dr zin heb in mn buik en lekker eruit wil hihi

Donderdag weer naar de gynaecoloog voor controle.. Mag ik weer kijken hoe veel kilootjes erbij zijn gekomen grrrr......

op 12-12-12 voelde ik de kleine veel minder als gebruikelijk bewegen, en toch maar eventjes gebeld. Kon meteen langskomen in het ziekenhuis voor een CTG. Na een halfuurtje liggen wisten ze me al te vertellen dat het allemaal prima ging met ons kleintje.. En dat ze waarschijnlijk minder beweegt door dat ze nou wat minder ruimte heeft. Mn bloeddruk was verder goed, en 1 kg erbij weer .. FIJN!... Weer met een gerust hart naar huis! De afsprk van donderdag naar vrijdag verplaatst, en dan weer een CTG om te kijken of alles nogsteeds goed is. Dan kunnen we met een gerust hart het weekend in.

39.5 weken zwanger.. Vandaag weer een controle gehad, met een ctg en het was allemaal gelukkig nog goed!
Vrijdag wéér een controle met een ctg.. En even een afspraak maken voor evt inleiden......
HOOP ZO DAT ZE DEZE KOMT!!! ben het zat. Iedereen om me heen vraagt het zelfde, "en? Rommelt het al?" NEEEE!!!!! of "Hoop dat niet dat het een kerstkindje wordt" Alsof ik er wat aan kan doen!!!! GRRRRRRRRRR.. Laat me met rust man