Oogjes dicht en snaveltjes toe...

Je zou er de klok gelijk op kunnen zetten. Alleen hoeft dat
niet, mijn lichaam voelt haarfijn aan wanneer het 5 uur is en heeft daarbij ook
gelijk besloten dat ik niet meer verder hoef te slapen...

Na de plas rondjes om 1 en 3 uur val ik redelijk snel weer in slaap, maar die
verrekte 5 uur breekt echt op.

Na eerst een half uur wakker te hebben gelegen, toch maar proberen nog een keer
die blaas te legen. Dit levert een lege blaas op, maar nog geen slaap. Ik
probeer mij rustig te houden, want als je niet slaapt dan rust je toch uit
(zeggen ze). Ik hoor de adem van mijn partner veranderen van zacht ademen, naar
gorgelen, naar licht snurken en allerlei andere varianten daar tussen in. Echt
rustiger wordt ik er niet van en draai van kant naar kant om mijzelf eens lekker
in het dekbed op te rollen in de hoop dat ik nu snel in slaap val.
Helaas werkt dit ook op de kleine die het blijkbaar niet met mijn gewoel en
veranderende houdingen eens is en protesteert dan ook behoorlijk tegen.

Ik probeer iets anders en beeld mij in dat ik in een bos
rond loop langs een kabbelend beekje, maar die trappen in mijn buik brengen mij
elke keer weer terug naar mijn slaapkamer waar ik naast een snurkende lieve
partner ligt die wakker wordt van mijn gezucht en gewoel en kriebelt lief over
mijn rug.

Opeens zit ik op een besneeuwde bergtop en op het
andere moment ruik ik aan geur samples die in een tijdschrift geplakt zijn om
vervolgens weer bruut gewekt te worden door die wekker.

Oogjes dicht en snaveltjes toe tot 5 uur en na een half uur
voordat de wekker weer gaat… Hoe gaan we dat straks aanpakken als we allebei om de haverklap wakker zijn door het gehuil van de kleine en elkaar chagrijnig allerlei verwijten aan het maken zijn? Ik heb er een zwaar gevoel over, maar ach weetje wat, ik slaap er wel een nachtje over om te bedenken hoe we dat dan weer gaan aanpakken!