Uitgebreid bevallingsverhaal

Zoals beloofd hier mijn bevallingsverhaal!

Afgelopen maandag 11-01-2009 was mijn man net naar het werk gegaan toen spontaan om 7:30 mijn vliezen braken terwijl ik op het toilet zat. Ik dacht echt o jee nu gaat het beginnen, ook lekker suf van me dat ik dacht dat het wel opgevangen kon worden met een maandverbandje :S (in plaats dat ik een paar handdoeken pak) ik naar beneden gestrompeld om Chiel te bellen en het ziekenhuis (het ziekenhuis vertelde dat ik rustig aan moest doen i.v.m. met de gladheid buiten) Daarna Chiel gebeld dat hij maar rustig naar huis moest komen. Daarna ook mijn ouders en schoonouders gebeld want ik had ernstig behoefte aan een kopje koffie. Snel daarna kwam Chiel aan en zijn we vertrokken naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis aangekomen zijn we direct in een kraamsuite geplaatst aan de CTG scan en moest er een kweekje van het vruchtwater genomen worden om te kijken of het wel mijn vliezen waren (was eigenlijk overduidelijk maar dat is nou eenmaal de procedure. Aan de CTG was geen weeën activiteit waar te nemen, waardoor ik al snel weer verhuisde naar een normale verloskamer. Daar ook weer aangesloten aan de CTG en er werd bloed geprikt om te kijken of er een reden was waardoor de vliezen waren gebroken (bijv. een infectie).

Inmiddels had ik wel af en toe rug-weeën alleen werden die helaas niet geregistreerd op de CTG, maar uiteraard moest ik wel blijven. Dinsdags kreeg ik veel heftigere rug-weeën en helaas waren deze ook niet direct waarneembaar op de CTG tot laat in de middag toen werden het enorme pieken. Tussendoor heb ik ook nog een gesprek gehad met een mevrouw van het AMC om mee te doen aan een onderzoek om eventueel een bevalling in te leiden bij vrouwen waar de vliezen van waren gebroken tussen de 34 en 37 weken, hiervan kon je worden uitgelood, het beleid van het ziekenhuis is namelijk om zo lang mogelijk te wachten bij een vroeggeboorte. Uiteraard vroeg ik me af waarom er nog niet gekeken was of ik ontsluiting had en dit was omdat er dan extra gevaar voor infectie kon optreden.

Rond een uur of 21:00 ’s avonds had ik het gevoel dat ik moest plassen dus ik afgekoppeld van de CTG naar het toilet en kreeg daar dus enorme persdrang waar ik echt enorm van schrok dus gelijk naar het bed terug en direct de verpleegster opgepiept. Die zag ook wel dat er iets aan zat te komen dus werd toch weer naar een kraamsuite verhuisd en de arts werd er bijgeroepen en er werd uit voorzorg gestart met een antibiotica infuus (de uitslagen van het bloedonderzoek zouden er donderdag pas zijn) de verpleegster heef een uur bij me gezeten i.v.m. de weeën die ik wel had maar niet te zien waren op de CTG en zag zelf dus dat het echt wel zo was. Ik was uiteraard ontzettend moe en viel tussendoor steeds in slaap dus we ging toch maar proberen te slapen rond half twaalf.

Om half één werd ik wakker omdat ik toch nog steeds moest plassen en had gelijk de verpleegster opgepiept ik was als de dood dat ik weer persdrang kreeg. Ze had de Po stoel gepakt voor me en natuurlijk kreeg ik enorme persdrang. Direct werden alle toeters en bellen in gang gezet.

Op het moment dat ik weer in bed lag, was de drang direct weer weg. Er werd gekeken hoeveel ontsluiting ik had en dat was dus mooi al volledig. De gynaecoloog werd opgeroepen en dat ik ging deze nacht ging bevallen was een feit. Omdat ik totaal geen weeën meer kreeg kreeg ik wel weeën opwekkers via een infuus (helaas bleek dat dat bij mij totaal geen effect had en werd steeds hoger gezet). Ik had dus maar hele lichte weeën en zodra ik deze kreeg moest ik op eigen kracht persen wat heel erg onwennig was omdat ik deze weeën zolang heb weg moeten puffen. Onze kleine Indy is dus als eerste geboren om 01:46, om 01:56 heeft Chiel de navelstreng doorgeknipt. Voor de tweede moesten eerst de vliezen worden gebroken en begon de tweede bevalling, ik was inmiddels compleet uitgeput en er werd al gesproken over een eventuele spoedkeizersnee omdat het anders te lang ging duren ook werd er nog even een katheter ingebracht omdat mijn blaas vol zat. Dus m’n laatste kracht er op gezet en om 02:00 kwam Britt ter wereld, de kleine schat werd bijna gelanceerd. Om 2:15 heeft Chiel ook haar navelstreng door mogen knippen.

Beide meisjes hadden 2x een apgarscore van een 10, Na de placenta moest in nog wel even gehecht worden maar wat was ik blij dat het achter de rug was. De uitdrijvingsduur van Indy was 60 min. en van Britt 15 min. De bevalling zelf viel me op zich wel mee alleen de hele dag met weeën weg puffen totaal niet.

Het ziekenhuis heeft echter wel heel goed gehandeld door minimaal 4 uur te wachten om te kijken wat mijn ontsluiting was na de antibiotica vandaag kreeg in namelijk de uitslag dat ik streptokokken B geinfecteerd was. de meisjes hebben na een paar uur na de geboorte ook gelukkig uit voorzorg antibiotica toegediend gekregen.

Veel liefs Diana