hmm ik weet niet goed hoe ik dit moet uitleggen maar er zit me iets dwars..
sinds dat ik moeder ben, ben ik mezelf pas echt als `volwassen` vrouw gaan zien.. blijkbaar in tegenstelling tot anderen..
neem nou gister ik loop met J in de winkel en koop een pakje sigaretten zoals ik iedere dag doe bij dezelfde winkel meestal dezelfde vrouw, dit keer vroeg ze mij om mijn legitimatie.. dus ik zeg pardon? mag ik je legitimatie zien anders krijg je geen sigaretten.. uhm hallo meent u dit nou serieus? ja cker wel! okeey overrompeld pak ik mijn portomonnee en hoor een vrouw achter mij zeggen weer zo`n tiener moeder.. nou kon ik 2 dingen doen mijn mond houden of niet.. ik ben serieus 1 minuut stil geweest nagedacht nagedacht omgedraaid mevrouw aangekeken en mijn RIJBEWIJS onder haar neus geduwd gezegd: wat ziet U hier? mevrouw werd rood de rij werd stil zo ook mevrouw.. maar ze keek wel ik zei juist ja 23 dus geen tiener meer en wat dan nog?? ehm niks hoor ik dacht alleen.. Ik: ja u dacht alleen denken mag zeggen beter niet.. maar goed de winkelbediende hoefde hem niet meer te zien en toen ik de winkel uit liep werd ik steeds kwader..
is dit hoe mensen mij zien weer zo 1, een tienermoeder..
en wat dan nog?? ook al was ik dat wel?! wat is het probleem tegenwoordig met mensen op straat die de overtuiging vrij land wel heel erg letterlijk nemen..
gelukkig kwam ik langs een jongen die aan de kant ging voor de kinderwagen en zei sorry MEVROUW en voor het eerst vond ik het niet erg.. er was die dag wel iemand die mij zag zoals ik het eerst haatte en nu opeens niet meer.. bedankt Jongeman zei ik.. en de ogen van deze tiener zeiden meer dan ik dacht, ik was vandaag niet de enige die zich iets meer volwassen wou voelen..
reacties (0)