Eindelijk thuis!

na 4 nachten in het ziekenhuis zijn we vandaag eindelijk thuis gekomen..

wat een ellende zeg..

okeey ik zal proberen om het allemaal zo gedetailleerd mogelijk op te schrijven,

de 17 werdt Johnathen dus opgenomen (zie vorige blog) die dag erna werdt hij s`middags uit het ziekehuis ontslagen met de mededeling hij heeft het ergste gehad.. okeey wij helemaal blij maar ja je voelt hem al aankomen het ergste was dus nog niet geweest... nadat we thuis waren gekomen begon Johnathen weer heel zwaar te ademen en omdat ik in het ziekenhuis had gezien waar ze opletten heb ik Johnathen uitgekleed en onderzocht Dokter Mama was ik even.. nou nou nou wat moet mijn kereltje het zwaar hebben gehad kenmerken voor ernstige benauwdheid zijn als de neusvleugels ver open staan, als er bij het ademen een kuiltje ontstaat boven het borstbeen en als ze met hun spieren boven het buikje trekken.. als die kenmerken had Johnathen toen.. daar kwam nog eens bij dat hij zijn adem inhield!! echt te erg om te zien.. (dat is weer een kenmerk van RS uitademen gaat moeilijker dan inademen)

ik heb toen gelijk de kinderarts in het ziekenhuis weer gebeld en die zei gelijk kom maar naar de SEH en neem zijn spulletjes maar mee.. dus ik hop brian geinstrueerd baby aankleden en in de maxi cosi, en ben als een gek gaan rennen door huis heen spullen voor mij en de kleine..

daar aangekomen bleek het inderdaad veel erger te zijn dan ervoor. gelijk werd hij aan de apperaten gekoppeld en kreeg hij medicijnen via een zuurstofmasker.. de eerste keer dat hij dit kreeg was hij helemaal in paniek maar nu liet hij het gewoon gebeuren en ademde diep in en uit... gelijk werd hij verplaatst naar een afdeling waar hij ook aan de hartbewaking kwam..

3 uur later ging Brian naar huis en ik ging even een sigaret roken, terug boven stond de arts al te wachten, ze gingen direct een zuurstof brilletje opdoen maar wouden wachten tot ik terug kwam.. en echt waar om je kind zo te zien is alsof je zelf een stukje verliest wat zou je graag willen dat je het kon over nemen en dan wel 100x zo erg.. ja ik heb wat afgehuild de afgelopen paar dagen..

gelukkig mocht hij na 24 uur van de zuurstof af om en nacht te bewijzen dat hij het zelf op pijl kon houden.. en dat gebeurde!! gelukkig.. alleen was daar het volgende probleem door het virus wordt er veel slijm ontwikkeld en na elke fles wordt dat alleen maar erger dus na de fles hoesten als een gek en dan hop de fles er weer uit.. en daar kwam nog eens bij dat er weer spuitluiers waren.. weer mochten we niet naar huis...

na 4 nachten saampjes in het ziekenhuis te hebben gebivakeerd mochten we vannochtend dan eindelijk naar huis.. het hoesten is nog steeds heel erg en ik hoop na elke fles dat hij het binnen houd maar goed vandaag heeft hij nog maar 2x overgegeven.. ik hoop dat het hoesten snel over gaat maar dat kan nog wel 3 a 4 weken duren..

verder is Johnathen zoals altijd nog net zo vrolijk en huilt alleen als zijn neusje gespoeld moet worden... hij heeft nu ook ontdekt hoe je met 2 handjes iets moet pakken hahaha het gaat nog een beetje uit de richting maar het is prachtig om te zien... vooral omdat hij niet weet welk duimpje het lekkerst is en ze dus allebei tegelijk in zn mondje stopt en als het kan de speen in het midden! hahaha lieverd..

ik moet zeggen dat na 5 dagen intens met je kind bezig zijn en geen huishouding etc etc hoeft te doen, het lijkt alsof de band tussen J en mij nu nog sterker is dan ervoor.. als ik hem aan brian geef en wegloop volgt hij me net zolang tot ik uit zicht ben.. de band tussen moeder en kind is toch maar iets onbeschrijvelijks he dames..

lieve meiden thnx voor de berichtjes!!

liefs