Ff alles op een rijtje

Hallo lieve dames,

Heel erg sorry dat ik zolang niet online ben geweest en niets van me heb laten horen.

Er is echt heel veel gebeurt en om het voor mezelf allemaal niet te vergeten. komt hieronder een hele lange update...

Vrijdag 14 oktober 2011  Toch de duivels

De duivels zijn toch nog gearriveerd. Ik had het wel verwacht en baal er eigenlijk niet eens echt van. Geprobeerd om gelijk het ziekenhuis te bellen, maar ze nemen niet op. Nu heb ik dus een mail gestuurd met de vraag wanneer ik mag gaan beginnen met de Gonal en wanneer ik dan mag komen voor de eerste echo. Hopelijk krijg ik snel antwoord.

Maandag 17 oktober Gelukkig let ik zelf op!

Vandaag bericht terug van het ziekenhuis, dat ik vanaf vandaag de Gonal mag gaan spuiten. Verder stond er in de mail dat ze me snel terug wil zien voor de eerste echo en bloedprikken, namelijk vrijdag 28 oktober. 28 oktober is juist helemaal niet snel. Ik ben dan al 11 dagen de Gonal aan het spuiten en is naar mijn idee dan ook veel te laat. Ik mail dit dan ook terug en ik blijk gelijk te hebben...ze bedoeld dat ze me wil zien op vrijdag 21 oktober. Het is maar goed dat ik inmiddels weet hoe het allemaal een beetje gaat, anders was ik dus veel te laat geweest. Lekkere fout van het zieknhuis, maar gelukkig let ik zelf op!

Vrijdag 21 oktober eerste echo

Vandaag naar het ziekenhuis voor de eerste echo. Aan beide kanten groeien op dit moment 3follikels van rond de 11 mm.

Zondag 23 oktober Gaat slecht met mijn oma

Vandaag wordt ik door mijn moeder gebeld dat het heel slecht gaat met mijn (overgroot)oma. Ze heeft vanaf donderdag niets meer gegeten en gedronken en krijgt nu morfine, zodat ze geen pijn heeft. Ze slaapt alleen nog maar en is niet meer wakker geweest. De hele middag bij haar geweest. Echt zo zielig om haar zo te zien liggen. Ze is 87 en is gewoon helemaal op. Het is tijd voor haar om te gaan, maar ze geeft niet op!

Dinsdag 25 oktober tweede echo

Vandaag weer naar het ziekenhuis geweest voor een echo. Aan beide kanten nu aardig wat follikels.

Mijn oma is vandaag overleden! Ze heeft de strijd opgegeven. Rust zacht lieve oma! Ik hou heel veel van u en zal u heel erg missen!

Donderdag 27 oktober derde echo

Weer naar het ziekenhuis geweest vandaag. Beide kanten nu 3 follikels van rond de 16 mm en de rest is kleiner. In de middag wordt ik gebeld of ik morgen moet terugkomen voor nog een echo of dat ik de Ovitrelle vanavond moet zetten, dit hangt van mijn bloedwaardes af.

Ik wordt terug gebeld, ,orgen willen ze me nog een keer zien.

Vrijdag 28 oktober een heftige dag

Vandaag is het mijn verjaardag en ook de dag dat mijn oma gecremeerd zal worden. Het is allemaal te veel!  Het ziekenhuis,  de crematie en dan ook nog mijn verjaardag!

Eerst naar het ziekenhuis. De follikels zijn aardig gegroeid. Er zitten er nu een aantal bij tussen de 17 en 20 mm, maar ook een heel aantal die nog redelijk klein zijn. Weten nog niet of we zondag of maandag de punctie hebben, dit hangt weer van mijn bloedwaardes af. Als je naar de grote follikels kijkt, dan zal je zeggen zondag, maar het aantal kleintjes heeft de overhand en dan zal je zeggen maandag. Wordt later op de dag gebeld, dat de puntie zondag wordt en ik dus vanavond om 22.00 de Ovitrelle moet zetten. Zondag om 9.00uur worden we verwacht in het ziekenhuis.

Om 15.00 is de crematie. Het was zo'n dubbele dag. Ik had van te voren al tegen mn vriend gezegd als ze me maar niet gaan feliciteren vandaag, want dan stort ik in en dat gebeurde dan ook... Toen we aankwamen lopen hebben een aantal mensen me gelijk gefeliciteerd met mn verjaardag. Ik wilde dat niet en begon dan ook gelijk te huilen. Het ging op dat moment niet om mij en wilde dat gewoon niet! Ik heb me dan ook even een beetje afgezondert en toen ging het wel weer. De dienst was mooi! We hebben haar een mooi afscheid gegeven!

Dan ben je jarig en hebben mensen toch nog geprobeerd om me een leuke verjaardag te geven. Eerst vond ik dat heel erg moeilijk, maar ik weet ook dat mn oma gewild had, dat ik niet bij de pakken neer zou gaan zitten en toch nog een beetje zou gaan genieten van mijn verjaardag. Uiteindelijk is het toch nog best gezellig geworden.

Zondag 30 oktober de punctie

Vandaag de punctie. Ik wil niet te laat komen, dus iets over half negen nemen we al plaats in de wachtruimte van het bijna uitgestorven ziekenhuis. Gelukkig worden we snel naar binnen geroepen, want ik ben mezelf aardig zenuwachtig aan het maken. Ik mag plaats nemen op de voor mij welbekende stoel. Eerste de verdoving en toen begonnen ze aan de rechterkant met de follikels aanprikken. Het ging redelijk goed, het was geen pretje, maar de pijn was redelijk te doen. Toen de linker kant, wat een hel was dat zeg!!!! Het lukte niet. Iedere keer als ze de follikels wilde aanprikken sprong mn eierstok weg. Dit was echt geen doen, ik hield het niet meer van de pijn. Ze hadden het al zo vaak geprobeerd, maar het ging gewoon niet. Ze hebben toen de gynaecoloog thuis opgebeld of die naar het ziekenhuis wilde komen om het te proberen. De gynaecoloog was gelukkig binnen 10 minuten in het ziekenhuis. Met grof geweld is het gelukt om nog 2 follikels aan te prikken, maar de rest hebben ze laten zitten. Ik had echt zo'n pijn niet normaal meer! Ik kan best veel hebben, maar op dat moment was ik echt aan het huilen als een klein kind. Ik zei nog dat hij het gewoon moest blijven proberen, maar dat wilde ze me niet aandoen.

Uiteindelijk met 7 buisjes door naar het andere ziekenhuis. Mn vriend moest zijn zaad inleveren en na drie kwartier mochten we ons weer melden. Er zijn maar 3 eitjes gevonden (teleurstelling). Het zaad was goed.

Als we thuis komen stort ik helemaal in! Het is echt allemaal teveel geweest de afgelopen week! Ik kan niets meer. Heb echt de hele dag geslapen! Van de 24 uur heb ik denk ik 20 uur geslapen. Ik ben gesloopt!

Woensdag 2 november Bevruchting?

Tussen 10 en 11 worden we gebeld en krijgen we te horen of er bevruchting heeft plaats gevonden. Eindelijk gaat dan mijn telefoon...JA er heeft bevruchting plaatsgevonden! Helaas is er maar 1 embryo ontstaan en deze is maar 4 cellig (weer een teleurstelling). Gelukkig zal er wel een terugplaatsing zijn. Om 14.10uur mogen we ons melden in het ziekenhuis voor de terugplaatsing. Dit gaat allemaal goed.

Nog even doorgesproken hoe het allemaal gegaan is de vorige keer en nu. Vorige keer waren er 8 eitjes, ze waren allemaal bevrucht, maar 2 embryos hadden zich doorgedeeld en dat was ook niet super 4 en 6 cellig. Nu waren er maar 3 eitjes, 1 eitje bevrucht, maar wel doorgedeeld, 4 cellig. Zoals het er nu uitziet gaat het daar fout. Het lijkt er op dat er met de deling iets niet goed gaat. Het probleem is dat daar verder niets aan te doen is.

Nu is het 14 dagen afwachten of het gelukt is! Ik moet eerlijk zeggen dat ik er erg weinig vertrouwen in heb. Deze keer heb ik minder hormonen gespoten, omdat ik de vorige keer overstimulatie heb gehad en dat is aan het aantal eitjes ook goed te merken. Als het nu niet gelukt is, ga ik in het ziekenhuis aangeven dat ik de laatste poging toch weer meer hormonen wil gaan spuiten. De kans op overstimulatie bestaat dan wel weer, maar dat vind ik beter dan dit. Al die hormonen gespoten en dan maar 3 eitjes. Sorry, maar dat vind ik echt veel te weinig! 5 December hebben we het nagesprek met de gynaecoloog, ik hoop dat we dan goed nieuws hebben! Eerst nog even maximaal 8 dagen in spanning. Vorige keer werd ik op dag 9 na de punctie al ongesteld. Vind ik ook prima, dan weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben!

Ik klink nu wel heel stoer, maar natuurlijk heb ik het zwaar, heeeeel erg zwaar! Ik hoop zo dat het eindelijk gelukt is. We wachten nu al zo lang dat het wel een keer tijd wordt! Ik denk dat mijn oma me daar nu wel een handje bij kan helpen!

Sorry voor de dit hele lange verhaal. Ik begrijp best dat jullie het niet helemaal gelezen hebben, maar omdat ik graag alles wil bijhouden heb ik het ook voor me zelf opgeschreven, zodat ik het allemaal niet kan vergeten. Voor degene die het wel helemaal gelezen hebben...RESPECT!

Heel veel liefs!!!!