Overstimulatie

Waarom kan er bij ons nooit eens iets goed gaan???

Deze IVF poging is gestopt, omdat ik overstimulatie heb.

Ik zal bij vrijdag beginnen. We zijn toen naar het ziekenhuis geweest voir bloedcontrole en een echo. Op de echo zag alles er echt perfect uit. Het baarmoederslijmvlies was mooi dik en de eiblaasjes zagen er ook tip top uit. Aan beide kanten waren ongeveer 6 eiblaasjes aan het groeien tussen de 12 en 14 mm en een aantal die nog wat kleiner waren. 12 ongeveer gelijkwaardige eiblaasjes is een heel mooi resultaat. Wij dus blij en opgelucht naar huis. Maandag weer terug komen.

Het weekend voelde ik me totaal niet goed...heel emotioneel en gewoon echt niet lekker. Daarbij kwam dat ik flinke steken rechts onder in m'n buil had. Ik dacht echt dat ik ziek werd, maar nu weet ik waar t van kwam.

Maandag weer hetzelfde ritueel, eerst bloedprikken en daarna een echo. Eerst rechts kijken met de echo...ik merkte dat de fertiliteitsarts schrok en ik ook. Jeetje wat is daar gebeurt...mijn mooie eiblaasjes waren uitgegroeid tot reuzen eiblazen. Na meting bleek dat er 1 zat van 25mm en ook een aantal van rond de 22/23mm. In 3 dagen tijd is er echt iets wonderbaarlijks gebeurd. Niet zo gek dat ik me zo beroerd voelde dus. Links zag er eer een stuk normaler uit en daar waren de eiblaasjes rond de 18/19mm. Maandagavond om half 10 zou ik de ovitrelle moeten zetten en dan zou woensdagochtend om half 10 de punctie zijn. Ze moesten nog even op de uitslagen van het bloed wachten, maar als ik voor 12.00uur niet gebeld zou worden, dan ging het gewoon door.

Om 12.00 was ik nog niet gebeld, dus we waren helemaal blij! Tot om 15.30 mijn telefoon ging. Het was de fertiliteitsarts en ze had slecht nieuws! Ik moest onmiddelijk stoppen met alle medicatie en de punctie kon absoluut niet doorgaan, want ik had last van overstimulatie. Het bloedonderzoek was absoluut niet goed. Mijn oestradiol waarde was vrijdag 500 en maandag was deze waarde 1891. In 3 dagen tijd was deze dus bijna verviervoudigd!! Het maximale wat deze waarde mag zijn voor de punctie is 1500 en bij mij is hij dus veel te hoog.

Het is echt vreemd wat er in 3 dagen tijd gebeurd is. Ik gebruikte dezelfde hoeveelheid medicatie als vorige keer en tot vrijdag leek dat ook allemaal super te gaan, maar in 3 dagen tijd is mijn lichaam opeens heel heftig gaan reageren op de medicatie. Waar dat aan ligt weten ze niet. Ik moet nu mijn lichaam heel goed in de gaten houden, als ik benauwd wordt, weinig plas of elke dag in gewicht aankom, moet ik onmiddelijk het ziekenhuis bellen, omdat overstimulatie redelijk gevaarlijk kan zijn. Heb een nummer gekregen die 24 uur per dag bereikbaar is. Ik moet nu rust houden en minimaal 3 liter vocht per dag drinken.

Nu moet ik wachten tot mijn menstruatie komt en dan kunnen we weer opnieuw gaan beginnen. We gaan dan starten met een lagere dosis hormonen, als dat niet voldoende blijkt te zijn, kan dat altijd weer opgehoogd worden.

Heb nu nog steeds erg last van steken onder in m'n buik. Eerst had ik de steken alleen rechts, maar links wordt nu ook steeds erger. Ook ben ik misselijk en heb iedere keer het idee dat ik moet overgeven (helaas ook al moeten doen).

Gister was ik erg verdrietig, maar ben er nu gelukkig weer een stukje rustiger onder. Tuurlijk baal ik nog steeds, maar ik ben in ieder geval blij dat deze keer niet als een poging telt. Het telt namelijk pas als poging als de punctie geweest is. Ik hoop dat de buikpijn en misselijkheid snel wegtrekt.

Sorry voor de lange blog, maar nu zijn jullie in ieder geval weer op de hoogte.

Kus