Spannend

Het is ondertussen 2 jaar geleden dat ik, net als nu, niet kon slapen. Ik was precies 42 weken zwanger en zou s morgens ingeleid worden. Wij verwachtte op 16 juni eindelijk papa en mama te worden.

Om 8.00 werd ik in het ziekenhuis verwacht en zouden ze beginnen. Ze konden nog niet mijn vliezen breken dus het zou langer kunnen duren.... maar dat verwachtte ze niet.

Na de controles (echo en CTG) werd er begonnen en ook al hard ik gelijk (matige) weeen om de minuut... uiteindelijk werd onze grote kleine jongen pas de dag erna om 14.19 geboren.

De bevalling had heel veel pijn gedaan. Niet de weeen, die heb ik amper gevoeld... maar wel pijn in mijn bekken. Waarschijnlijk lag de kleine er niet recht voor en daardoor duurde de bevalling ook zo lang... maar dat maakte niet uit hij was er!!! Niet op 16 maar op 17 juni.

Op 18 juni mochten we naar huis omdat ze eerst zijn bloedsuikers moesten controlleren. Dit allemaal is al 2 jaar geleden! Het is zo snel gegaan. Aiden is zo'n grote jongen. Ondertussen heeft hij al een klein broertje en zijn we babyspulletjes aan het verkopen. (Als er nog een 3e zou komen kopen we wel weer nieuwe spullen).

De afgelopen dagen denk ik veel terug aan de bevalling van Aiden, maar ook die van Dean. Ook ben ik erg bezig met het plannen en regelen van alle dingen rond zijn verjaardag.

Voor Aidens echte verjaardag gaan we een dagje weg met de opa's en oma's. Morgen ga ik de eerste taart ophalen. Zaterdag komt er meer bezoek en dan krijgen we nog een taart (samen met cupcakes om Deans 1/2 verjaardag te vieren).

Morgen krijgen we ook al bezoek... verjaardags- en laat kraambezoek nog. Ook moet het huis helemaal in orde zijn zodat we s avonds alles kunnen versieren. Ik ben benieuwd hoe Aiden het allemaal gaat vinden.

Wij hebben er iig zin in.