Eindelijk thuis

Eindelijk na 10 dagen ziekenhuis zijn we thuis. Toen Dean geboren was ging het de eerste paar uur prima, daarna werd hij steeds blauwer. Toevallig werkte er een kinderverpleegkundige op de kraam en die keek naar hem. Ja hij was wel blauw maar dat kwam omdat zijn gezichtje gestuwd was door de bevalling. Uiteindelijk toch de verloskundige en daarna de kinderarts erbij. Ik bleef maar zeggen dat ik het niet vertrouwde. De kinderarts vond m erg zielig... dat blauwe (de stuwing) is een grote blauwe plek (was van zijn kruin tot boven zijn bovenlip) en dus erg pijnlijk. Verder vond ze m het goed doen.
Een uur later kwam ze terug. Bloeduitslagen niet goed. Dean moest naar de couveuseafdeling. Dean aan de monitor en dat was niet goed. Hij ademde erg oppervlakkig en soms zakte zijn ademhaling naar onder de 20 per minuut. Dat is veels te weinig voor een baby.
De bloeduitslagen bleven slecht. Foto van zijn hartje gemaakt. Was goed, maar een echo zou meer duidelijkheid geven. Ze konden geen pulsaties voelen in zijn liezen, ook de bloeddruk was verschillend aan ene en andere been dus dat zou op een aanlegfout van het hart kunnen wijzen. Longfoto was wel goed. CT-scan van zijn hersenen was niet goed maar ook niet echt slecht. Hij had geen hersenbloeding gehad maar wel bloed bij zijn hersenen wat wel kon door de bevalling maar omdat hij t niet goed deed kon er een afwijking zijn van zijn hersenen. Ook zou hij een doorlopende lijn hebben in zijn handpalm wat voorkomt bij kinderen met Down en andere vergelijkbare aandoeningen. Maar deze lijn komt ook bij mensen voor die helemaal niets hebben. Dus we moesten naar het Sophia kinderziekenhuis voor verder onderzoek. Dean in de couveuse naar de ic.
Daar zijn we een dag gebleven en bleek alles prima. Hij herstelde ook goed en hoefde na 2 uur al niet meer aan de monitor omdat hij goed ademde. Al snel ging hij naar de medium care unit en na 24 uur gingen we terug. Alleen nog 2 dagen het infuus afbouwen en dan zou hij naar huis mogen. Hij was namelijk erg misselijk en hield niets binnen.
Na 1 dag werd Dean geel. Erg geel. Hij moest onder de lamp en de volgende dag ging er nog een lamp bij. Uiteindelijk bleek dat hij antistoffen van mij had gekregen. Ik heb bloedgroep O en hij bloedgroep A. Die antistoffen braken zijn rode bloedcellen af en daardoor werd hij geel. Ook zakte zijn Hb hierdoor, maar gelukkig is dat nooit onder de grens geweest. Na een aantal dagen mochten de lampen eraf... maar jammer genoeg ging het bilirubine-gehalte weer stijgen. Gisteren is hij verder onderzocht of zijn lever wel goed werkte en of hij mogelijk toch geen stofwisselingsziekte had. Gelukkig bleek vandaag dat zowel de bili als de andere uitslagen nu goed zijn en mocht hij naar huis.
Ruim 10 dagen hebben we elke keer in angst gezeten voor rare uitslagen maar hij is helemaal gezond en kan nu dus echt beginnen met opgroeien.
Verder is het een makkelijk jongetje dat om de 3 uur komt voor bv en verder lekker slaapt. Hij heeft ook nog geen last van krampjes gehad en nu hopen dat dat zo blijft. Hij heeft de afgelopen dagen wel genoeg meegemaakt.

Het is echt een hele nare periode geweest. Die uren dat je je kindjes steeds blauwer en slapper ziet worden. Hij reageerde bijna nergens meer op. Greep alleen mn vinger vast en dat voelde echt alsof hij zei: "mama help me nou!" Ik ben nu thuis en hoop t snel allemaal een plekje te kunnen geven en dat ik echt kan gaan genieten ipv toch bang blijven dat er weer wat gebeurd.